Πριν από 27 χρόνια, ο καλύτερος Έλληνας παίκτης των τελευταίων 50 ετών, Βασίλης Χατζηπαναγής, αγωνίστηκε με την φανέλα της Μικτής Κόσμου απέναντι στην New York Cosmos.
Ποιος είναι ο Χατζηπαναγής
Χαρακτηρίστηκε ως ο «Νουρέγιεφ» του ποδοσφαίρου, ως ένας από τους τελευταίους μάγους της μπάλας, ως ο άνθρωπος που μπορεί να ντριμπλάρει μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο. Ψηφίστηκε ως ο καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής των τελευταίων 50 ετών, ένας παίκτης αποδοχής ανεξαρτήτως οπαδικών προτιμήσεων. Ο λόγος για τον μεγάλο αρτίστα της μπάλας, Βασίλη Χατζηπαναγή, η αιτία που ανάγκαζε τους φίλαθλους του Ηρακλή (και όχι μόνο) να κατακλύζουν κάθε Κυριακή το Καυτανζόγλειο για να θαυμάσουν τον άνθρωπο που μιλούσε στην μπάλα και αυτή τον υπάκουγε χωρίς να φέρνει αντιρρήσεις.
Γεννημένος στις 26 Οκτωβρίου του 1954 στη Τασκένδητου Ουζμπεκιστάν από Έλληνες μετανάστες, εντάχθηκε από νωρίς στην Παχτακόρ (17 ετών), όπου για να μπορέσει να αγωνιστεί έπρεπε να πάρει πρώτα την σοβιετική υπηκοότητα. Άμεσα πήρε μέρος και στην Σοβιετική Ένωση κάτω των 19, αφού το ταλέντο του ήταν απαράμιλλο.
Τον Δεκέμβριο του 1975 βρήκε την «ποδοσφαιρική του Ιθάκη», όταν και πήρε μεταγραφή στον Ηρακλή. Ο μύθος που υπήρχε γύρω από το ταλέντο του επιβεβαιώθηκε πλήρως, με τον κόσμο να συρρέει κάθε Κυριακή στα γήπεδα για να θαυμάσει τον «Βάσια». Κάθε του ντρίμπλα, κάθε του «χάιδεμα» στην μπάλα, ξεσήκωνε τα πλήθη, ενώ αξίζει να αναφερθεί ότι οι αντίπαλοι τον…παρακαλούσαν να μην τους ντριμπλάρει και τους εκθέσει!
Το 1976 κατέκτησε με τον «Γηραιό» το Κύπελλο Ελλάδος (6-5 στα πέναλτι τον Ολυμπιακό) και την ίδια χρονιά φόρεσε την φανέλα της Εθνικής Ελλάδος σε ένα φιλικό παιχνίδι με την Πολωνία στην Λεωφόρο. Αυτή ήταν η μοναδική φορά που εκπροσώπησε την Ελλάδα, αφού η συμμετοχή του στουςΝέους της Σοβιετικής Ενωσης δεν του επέτρεπε (βάσει κανονισμού) να αγωνιστεί σε άλλη ομάδα Ανδρών πλην αυτής.
Γρήγορα γνωστός. Παντού!
Από την πρώτη στιγμή, οι μεγάλες ομάδες της Αθήνας προσπάθησαν να αποκτήσουν τον μεσοεπιθετικό του Ηρακλή, ωστόσο οι αυστηροί κανονισμοί και οι ρήτρες που υπήρχαν στα τότε συμβόλαια των παικτών, δεν επέτρεπαν "σπάσιμό" τους. Επιπλέον, οι φίλοι της ομάδας δεν θα άφηναν το είδωλό τους να φύγει, τον άνθρωπο που τους χάρισε τόσες μοναδικές στιγμές ποδοσφαιρικής ευφυΐας.
Στο εξωτερικό, η φήμη του εντυπωσιακού αυτού ποδοσφαιριστή είχε εξαπλωθεί. Ορισμένοι ξένοι σύλλογοι είχαν παρουσιαστεί να ενδιαφέρονται για την απόκτησή του, ωστόσο η μεγάλη μεταγραφή που δικαιούταν ο "Βάσια" δεν έγινε ποτέ. Ο Χατζηπαναγής παρέμεινε μέχρι το τέλος της καριέρας του στον Ηρακλή και είπε το αντίο στο παιχνίδι του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ με αντίπαλο την Βαλένθια τον Οκτώβριο του 1991, σε ηλικία 37 ετών.
Η αναγνώριση της προσφοράς του Βασίλη Χατζηπαναγή στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι καθολική. Το φιλοθεάμον κοινό τοποθετεί τον «Βάσια» μεταξύ των καλύτερων ποδοσφαιριστών που έχουν περάσει από τη χώρα μας, ενώ δεν υπάρχουν και οι υπερβολές, οι συγκρίσεις δηλαδή ακόμα και με Πελέ και Μαραντόνα. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατέχει το ρεκόρ σε γκολ από απευθείας εκτελέσεις κόρνερ. Εννιά τον αριθμό!
Σε ψηφοφορία που διενήργησε η ΕΠΟ το Νοέμβριο του 2003 ο «Βάσια» αναδείχθηκε ως ο καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής των τελευταίων πενήντα χρόνων, στο πλαίσιο του εορτασμού των 50 ετών της ΟΥΕΦΑ. Στις 14 Δεκεμβρίου του 1999 καταγράφηκε η... δεύτερη συμμετοχή του Βασίλη Χατζηπαναγή με την Εθνική Ελλάδας, όταν συμμετείχε σε φιλική αναμέτρηση προς τιμήν του με αντίπαλο την Γκάνα.
Η απόλυτη αναγνώριση
Στις 22 Ιουλίου του 1984, ο Χατζηπαναγής γνωρίζει την παγκόσμια αναγνώριση. Οι εκπληκτικές του εμφανίσεις με τον Ηρακλή, στρέφουν επάνω του τα βλέμματα όλου του ποδοσφαιρικού πλανήτη και μοιραία έρχεται η κλήση του στην Μικτή Κόσμου, ως επιστέγασμα των εμφανίσεών του.
Αγωνίστηκε ως μέλος της Μικτής, ενάντια στην ομάδα «Κόσμος Ν. Υόρκης» σε φιλανθρωπικό αγώνα υπό την αιγίδα της Unicef, στο Νιου Τζέρσει, στο στάδιο «Τζάιαντς», με τους επίλεκτους να επικρατούν με 3-1. Ο Χατζηπαναγής αγωνίστηκε με τη φανέλα με το νούμερο 13 μπαίνοντας στο 65' στη θέση τουΚίγκαν, ξεσηκώνοντας τους 40.000 θεατές (εκ των οποίων 15.000 Ελληνες ομογενείς) με τις ενέργειες του.
Συμπαίκτες του στον αγώνα εκείνο ήταν ποδοσφαιριστές όπως οιΠίτερ Σίλτον, Ζαν Μαρί Πφαφ, Ρούντι Κρολ, Φέλιξ Μάγκατ, Ούγκο Σάντσεζ, Φιγκουερόα, Φραντς Μπεκενμπάουερ, Κέβιν Κίγκαν, Μάριο Κέμπες, Ντομινίκ Ροστό αλλά και ο παίκτης της ΑΕΚ, Θωμάς Μαύρος.
Ήταν ίσως η μοναδική φορά στην καριέρα του που βρέθηκε ανάμεσα σε όμοιους και ισάξιούς του ποδοσφαιριστές. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι αυτή η κλήση ήρθε για έναν ποδοσφαιριστή που έπαιζε σε μια ομάδα μακριά από τίτλους, δεν έβγαινε Ευρώπη και ο ίδιος δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στην Εθνική Ελλάδας, για να γίνει κατανοητό το ποδοσφαιρικό του μέγεθος.
Το παράπονό του…
Μπορεί να γνώρισε την καταξίωση στον Ηρακλή και να αγαπήθηκε όσο λίγοι, αυτό που του μένει στο τέλος όμως, είναι μια πικρία για το γεγονός ότι δεν κατάφερε να αγωνιστεί στην Εθνική Ελλάδος. Η σοβιετική του υπηκοότητα του στερούσε το δικαίωμα να φορέσει τα «γαλανόλευκα» περισσότερο λόγω γραφειοκρατικών προβλημάτων και αρκέστηκε σε μόλις δύο συμμετοχές με την Ελλάδα και αυτές σε φιλικούς αγώνες (ο δεύτερος το 1999 σε φιλικό προς τιμή του κόντρα στην…Γκάνα).
Ακόμα, τον στεναχώρησε που δεν πήρε μεταγραφή σε μεγάλη ομάδα τις Ευρώπης, με τις προτάσεις να είναι αρκετές. Οι υψηλές και πολύπλοκες ρήτρες που επικρατούσαν τότε έκαναν δύσκολη την μετακίνησή του σε άλλη ομάδα, αλλά και ο ίδιος ο Ηρακλής δεν ήθελε να αποχωριστεί το μεγαλύτερο περιουσιακό του στοιχείο…
Είπαν για τον Χατζηπαναγή:
Πασχάλης Τερζής (τραγουδιστής): «Δεν έχω ξεχάσει ούτε μία φάση του Χατζηπαναγή, ούτε ένα του γκολ. Σταμάτησα να πηγαίνω στο γήπεδο όταν σταμάτησε κι εκείνος. Αδικήθηκε που έπαιξε εκείνη την εποχή. Αν τώρα ο Ροναλντίνιο παίρνει 20, ο Χατζηπαναγής θα έπαιρνε 200.
Το παιχνίδι του ήταν όμορφο, όλοι, Αρειανοί, ΠΑΟΚτσήδες, Ηρακλειδείς έρχονταν ενωμένοι στο γήπεδο για τον θαυμάσουν. Κάποτε στην Καστοριά μιλούσα με τον Βασίλη Κωνσταντίνου, τον παλιό τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού. Μου έλεγε ότι στα παιχνίδια με τον Ηρακλή φώναζε στους αμυντικούς του: "Εσείς πιάστε τον 'Ρώσο' και αφήστε τους υπόλοιπους 10 σ' εμένα!".
Εάν η Πολιτεία ήθελε να τον αξιοποιήσει, θα έφτιαχνε μια σχολή Χατζηπαναγή, αφού δεν υπάρχει άλλος δάσκαλος σαν αυτόν. Του εύχομαι καλή πορεία και του αφιερώνω το τραγούδι, "Για όλους και για όλα εγώ πληρώνω". Γιατί ο Βασίλης πλήρωσε τα λάθη της Πολιτείας, του Ηρακλή, όλων».
Νίκος Πανταζής (παλιός παίκτης Ηρακλή): «Ο Βάσια έκανε με την μπάλα στο γήπεδο, σχεδόν πάντα την αντίθεση κίνηση από αυτή που περίμενε το 99% των αντιπάλων παικτών. Πολλές φορές ούτε εμείς δεν τον καταλαβαίναμε...».
Γιώργος Βαρδινογιάννης (πρώην πρόεδρος Παναθηναϊκού):«Νιώθω μεγάλη συγκίνηση γιατί κάποτε με έκανε να σηκωθώ και να χειροκροτήσω το πρώτο γκολ που μας έβαλε σε ένα παιχνίδι που χάσαμε 6-0. Δεν μπόρεσα ποτέ να τον έχω στον Παναθηναϊκό, τον έχω όμως πάντα στην καρδιά μου».
Φίλαθλοι και δημοσιογράφοι του απέδωσαν το προσωνύμιο «Νουρέγιεφ» (ο Γιώργος Λιάνης, λόγω του βιρτουόζικου στιλ του μέσα στο γήπεδο). Άλλοι είπαν ότι: «Μπορεί να ντριμπλάρει ακόμα και μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο».
Όλα τα παραπάνω, λίγο-πολύ αντικατοπτρίζουν την γενική συμπάθεια που υπάρχει προς το πρόσωπο του «Βάσια», αφού συμπαίκτες και αντίπαλοι τον είχαν σαν πρότυπο μέσα στους αγωνιστικούς χώρους.
Δείτε μερικά απο τα κατορθώματα του "γητευτή της μπάλας"...
Και επειδή μια "δόση Βάσια" δεν φτάνει, δείτε την διαδρομή απο την Τασκένδη στην Θεσσαλονίκη, ένα βράδυ του Δεκέμβρη με το τρένο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου