Πριν από 19 χρόνια, ο Νίκος Γκάλης αφήνει τον Άρη για τον Παναθηναϊκό, έναντι του ασύλληπτου ποσού του ενός δισεκατομμυρίων δραχμών. Το blog ανοίγει το χρονοντούλαπο της ιστορίας και σας θυμίζει τις προσπάθειες των αδερφών Γιαννακόπουλων να γίνουν οι "πράσινοι" η Νο1 δύναμη στην Ευρώπη με τον «Nick the Greek»!
Ένας παίκτης, ένας μύθος
Τα λόγια για τον Νίκο Γκάλη είναι περιττά. Τόνοι μελάνι έχουν ξοδευτεί για αυτόν, αμέτρητα τα άρθρα που έκαναν αναφορά στα κατορθώματά του, εκατομμύρια οι θαυμαστές του ανά την υφήλιο. Ήταν αυτός που έκανε τους Έλληνες να αγαπήσουν το μπάσκετ, αφού είχαν να περηφανεύονται ότι ένας εκ των κορυφαίων καλαθοσφαιριστών στον κόσμο, ήταν από την πατρίδα μας!
Τα ρεκόρ που έχει σημειώσει αμέτρητα, οι κούπες που έχει κατακτήσει χρειάζονται ένα μουσείο για να εκτεθούν, η είσοδός του στο Hall Of Fame της FIBA απλώς η επισφράγιση των όσων έχει πετύχει! Ο Νίκος Γκάλης (Γεωργαλής το πραγματικό του επίθετο), είναι αυτός που…δημιούργησε το μπάσκετ στην Ελλάδα!
Ο «Αυτοκράτορας» και ο «Βασιλιάς»
Παιδί φτωχών μεταναστών από τη Ρόδο, ο Νίκος Γεωργαλής, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στο Νιου Τζέρσεϊ των Ηνωμένων Πολιτειών στις 23 Ιουλίου 1957. Στα μαθητικά του χρόνια θέλησε να γίνει πυγμάχος κατά προτροπή του πατέρα του, αλλά η μητέρα του, μη αντέχοντας να τον βλέπει ματωμένο όταν επέστρεφε στο σπίτι από τις προπονήσεις, τον έστρεψε προς το μπάσκετ.
Γρήγορα ξεχώρισε το ταλέντο του στο γυμνάσιο και το 1975 έγινε δεκτός στο καθολικό πανεπιστήμιο του Σίτον Χολ, στην Αμερική. Τον τελευταίο χρόνο της φοίτησής του αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στο κολεγιακό πρωτάθλημα του NCAA (27,5 πόντους κατά μέσο όρο), με δεύτερο τον μεγάλο ΛάριΜπερντ. Επιλέχθηκε στα ντραφτ από τους Μπόστον Σέλτικς, αλλά ένας τραυματισμός του τον κράτησε μακριά από τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ. Έτσι, αποφάσισε να διαβεί τον Ατλαντικό και να αναζητήσει την τύχη του στην Ελλάδα…
Το 1979, ο Άρης ανοίγει τις πόρτες του για να υποδεχτεί τον 22χρονο Νίκο Γκάλη, έναν νεαρό που είχε απασχολήσει και τους «αιώνιους», οι οποίοι όμως ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν σοβαρά για την περίπτωσή του. Η άφιξή του στην Ελλάδα πάντως, συνοδεύτηκε από πολλά ειρωνικά σχόλια: «Μπήκε στο πλύσιμο;», «που είναι ο υπόλοιπος;» και άλλα τέτοια, έλεγαν οι δημοσιογράφοι που τον περίμεναν στο αεροδρόμιο. Πήραν την απάντησή τους άμεσα…
Με αυτόν στο ρόστερ τους οι «κίτρινοι», αναγεννήθηκαν. Το πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς χάθηκε, αλλά ήταν απλώς η αρχή για το τι θα ακολουθούσε. Ο μεγάλος αντίπαλος της εποχής,Παναθηναϊκός, κατάφερε να πάρει τα τρία επόμενα, αλλά μετά η κατάσταση στο ελληνικό μπάσκετ άλλαξε…
Με τον Γκάλη να ξεδιπλώνει κάθε αγωνιστική το τεράστιο ταλέντο του μέσα στα παρκέ, ο Άρης σάρωνε στο πέρασμά του. Ο Nick ολοκλήρωνε τις σεζόν με +30 πόντους μέσο όρο, με τον τίτλο του πρώτου σκόρερ (για 11 συνεχόμενες χρονιές, πρώτος σκόρερ στην Α1) να…παίρνει το όνομά του. Οι φίλοι του Άρη κάθε αγωνιστική γιόρταζαν, αφού η ομάδα τους προσέφερε μοναδικές μπασκετικές στιγμές, που δεν είχαν να ζηλέψουν τίποτα με τα όσα ζούσαν εκείνη την περίοδο οι οπαδοί των Λέικερς και των Πίστονς στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Ο Γκάλης στα 13 χρόνια που φόρεσε την κίτρινη φανέλα, σήκωσε 8 πρωταθλήματα, 7 κύπελλα και αναδείχθηκε 4 φορές καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος και για 11 συνεχόμενες χρονιές ήταν ο πρώτος σκόρερ της Α1, με ποσοστά που δεν έπεσαν ποτέ κάτω από τους 30 πόντους ανά αγώνα!!!
Η…άλλη πλευρά
Την ίδια περίοδο, ο Παναθηναϊκός δεν βρισκόταν και στα καλύτερά του. Για οκτώ χρόνια είχε μείνει μακριά από το πρωτάθλημα, βλέποντας τον Άρη να τον…πλησιάζει με γεωμετρική ταχύτητα (19 οι «πράσινοι» από καταβολής Α1, 10 οι «κίτρινοι» εκ των οποίων τα 7 συνεχόμενα), κάτι που θορύβησε τα αφεντικά της ΚΑΕ. Οι αδερφοί Γιαννακόπουλοι έψαχναν τον τρόπο να φτιάξουν ένα σύνολο που θα σαρώσει στην Ελλάδα, αλλά και να δημιουργήσουν μια ομάδα που να πρωταγωνιστήσει στην Ευρώπη.
Οι προσπάθειές τους όμως, έπεφταν πάνω σε τοίχο ή καλύτερα, πάνω στον…Γκάλη! Κάπως έτσι, υπήρξε η σκέψη πως για να γίνεις καλύτερος από τον αντίπαλό σου, πρέπει να το καταφέρεις ένα μεγάλο πλήγμα, υπέρ σου. Στην προκειμένη περίπτωση, να του πάρεις ότι καλύτερο έχει: τον Νίκο Γκάλη! Σίγουρα πολύ δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο, αλλά τα αφεντικά του ΠΑΟ φαίνονταν αποφασισμένα για όλα.
Τα προβλήματα τον έκαναν «πράσινο»
Μπορεί στον Άρη να επικρατούσαν μέρες ευημερίας, αλλά βαθιά μέσα του ο σύλλογος έφθειρε…Τα οικονομικά προβλήματα άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους, με την χρεοκοπία να είναι καθ΄οδόν. Ο τότε πρόεδρος Θεόφιλος Μητρούδης προσπάθησε να βάλει μια τάξη στα οικονομικά, ώστε να σώσει το τμήμα μπάσκετ. Το συμβόλαιο το Γκάληκάλυπτε ένα μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού του συλλόγου και θέλησε να το μειώσει δραματικά. ΟΓκάλης δεν δέχτηκε, αφού ήταν η περίοδος που μεσουρανούσε στα παρκέ και τα χρήματα τα άξιζε και με το παραπάνω. Έτσι, ο πρόεδρος πήρε μια απόφαση-σταθμό στην ιστορία: Να αφήσει τον Γκάλη ελεύθερο να συνεχίσει αλλού την καριέρα του, με το διαζύγιο να έρχεται με όχι και τόσο φιλικό τρόπο. Η αντίδραση του κόσμου ήταν αρχικά η έκπληξη, αφού όλοι θεώρησαν πως πρόκειται για αστείο να φύγει ο «Βασιλιάς» τους, ενώ στην συνέχεια έγινε μίσος και οργή για τονΜητρούδη και την απόφαση που πήρε.
Οι Γιαννακόπουλοι στην είδηση ότι ο Γκάλης ψάχνει ομάδα, τινάχτηκαν σαν να τους χτύπησε το ρεύμα. Μέσα σε ελάχιστη ώρα, κάλεσαν τον παίκτη και του πρόσφεραν το…βάρος του σε χρυσό, ώστε να τον δουν στα «πράσινα». Συνολικά ξόδεψαν 1 δις δραχμές (!!) για τον παίκτη, νούμερο αστρονομικό για την εποχή, αφού με τα ίδια λεφτά μπορούσες να πάρεις την αφρόκρεμα της Ευρώπης! Ο Γκάλης αφού το σκέφτηκε καλά, δέχτηκε να οδηγήσει τονΠαναθηναϊκό στην κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης, αφού η νέα ομάδα επρόκειτο να χριστεί επάνω του, έχοντας το ελεύθερο να…κάνει τα δικά του κόλπα στο παρκέ.
Πάντως, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν το ίδιο καλά όπως στον Άρη. Η ομάδα απείχε από τους τίτλους (μόλις ένα κύπελλο επί θητείας Γκάλη), αφού ο Ολυμπιακός είχε αρχίσει να χτίζει (δια χειρόςΚόκκαλη) την δική του αυτοκρατορία. Η καριέρα τους το «τριφύλλι» τελείωσε εντελώς άδοξα, όταν τον Σεπτέμβριο του 1995, ήρθε σε ρήξη με τον προπονητή του Κώστα Πολίτη και αποφάσισε να εγκαταλείψει όχι μόνο την ομάδα, αλλά και το μπάσκετ γενικότερα, κάνοντας τον χώρο φτωχότερο... «Το χειρότερο ελάττωμα για έναν άνθρωπο είναι η αχαριστία και ειδικά από ανθρώπους που χρωστούν τα πάντα σε στιγμές του παρελθόντος », είχε πει τότε ο Νίκος Γκάλης»…
Μια καριέρα μόνο τίτλοι και διακρίσεις!
Στατιστικά:
Έπαιξε σε 854 επίσημα παιγνίδια και σημείωσε 25.995 πόντους, 30.4 κατά μέσο όρο.
Σε 384 αγώνες στη μεγάλη κατηγορία του μπάσκετ σημείωσε 12.849 πόντους (33,4 κατά μέσο όρο) και είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών.
Αγωνίσθηκε 168 φορές με την Εθνική Ελλάδας, με μέσο όρο πόντων 30,46.
Αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1986 και στα Ευρωπαϊκά του 1983, 1987, 1989 και 1991.
Ρεκόρ πόντων σε ένα αγώνα: 62, στον αγώνα Άρη - Ιωνικού το 1981. Στον ίδιο αγώνα ο μελλοντικός του συμπαίκτης στον Άρη Παναγιώτης Γιαννάκης σημείωσε 73 πόντους για λογαριασμό της ομάδας της Νίκαιας.
Ρεκόρ πόντων σε Ευρωπαϊκό Αγώνα: 57, το 1981, στον αγώνα Άρη-Βενέτσια για το κύπελλο Κόρατς.
Τίτλοι
Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991.
Κύπελλο Ελλάδας: 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1993.
MVP (Ελληνικό Πρωτάθλημα): 1988, 1989, 1900, 1991.
Ευρωμπάσκετ: 1987.
MVP Ευρωμπάσκετ: 1987.
Είπαν για τον Γκαλη…
Γιάννης Ιωαννίδης (πρώην προπονητής μπάσκετ): «Όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ θα έπρεπε να πληρώνουν έναν ειδικό φόρο, το...Γκαλόσημο », «Σας προειδοποιώ! Όταν ο Γκάλης δεν θα μπορεί πλέον να πετάγεται όπως τώρα, θα γίνει ο καλύτερος πλέι-μέικερ στην Ευρώπη».
Bόιτσεκ Kραϊόφσκι (προπονητής της Λεχ Πόζναν): «Είπα στους παίκτες μου πως θα μαρκάραμε τους τέσσερις παίκτες του Άρη και κάναμε τα σχέδια μας. Για τον Γκάλη κάναμε την προσευχή και τον σταυρό μας».
Ανέστης Πεταλίδης (προπονητής-θρύλος του Άρη): «Κύριοι, μπορείτε να λέτε και να γράφετε ό,τι θέλετε. Προσέξτε, όμως, γιατί μια μέρα θα γλείφετε εκεί όπου τώρα φτύνετε. Μια μέρα ο Γκάλης θα αποδείξει ότι ο ένας μπορεί να νικήσει τους πέντε».
Σεργκέι Μπέλοφ (σπουδαίος σοβιετικός καλαθοσφαιριστής και προπονητής): «Τον θαυμάζω. Όταν παίζει ένας με έναν είναι ανίκητος. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι ένας παίκτης θα μπορούσε να τα βάλει με όλη τη Σοβιετική Ένωση».
Αλεξάντρ Γκομέλσκι (σοβιετικός προπονητής, 1987): «Ο Γκάλης είναι παίχτης του 21ου αιώνα».
Ντράζεν Πέτροβιτς (διάσημος Κροάτης μπασκετμπολίστας): «Θέλω να είμαι συμπαίκτης του Γκάλη. Να του δίνω ασίστ και αυτός να σκοράρει», «Αν εγώ είμαι ο γιος του Διαβόλου, τότε ο Γκάλης είναι ο ίδιος ο Διάβολος».
Αζα Πέτροβιτς (Κροάτης μπασκετομπολίστας και προπονητής): «Ο Ντράζεν είναι αδελφός μου, αλλά ψηφίζω τον Γκάλη».
Μπομπ Μακ Αντού (αμερικανός παίκτης του ΝΒΑ): «Ο Γκάλης κάνει πράγματα, που ούτε οι παίκτες των Σέλτικς και των Λέικερς μπορούν να κάνουν».
Μάικλ Τζόρνταν (ο κορυφαίος καλαθοσφαιριστής όλων των εποχών): «Δεν περίμενα να βρω ένα τόσο σπουδαίο παίκτη στην Ευρώπη».
Γιώργος Αμερικάνος (παλαίμαχος καλαθοσφαιριστής): «Ο άνθρωπος είναι κομπιούτερ! Αν έπαιζε μαζί μας στην ΑΕΚ του '60 θα ήμασταν αήττητοι».
Βασίλης Γκούμας (παλαίμαχος καλαθοσφαιριστής): «Αν παίζαμε μαζί θα σκοράραμε 300 πόντους σε κάθε παιγνίδι!».
Όντι Νόρις (παλαίμαχος αμερικανός καλαθοσφαιριστής): «Έχω δει πολλούς παίχτες στην καριέρα μου, αλλά αυτά που κάνει ο Γκάλης στο παρκέ, μόνο δύο ή τρεις παίχτες μπορούν να τα κάνουν».
Ρούουντ Χαρεβάιν (ολλανδός προπονητής): «Βρήκα τρόπο για να σταματήσω τον Γκάλη. Θα τον κλειδώσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του κι έτσι δεν θα έλθει στο γήπεδο».
Άρβιντας Σαμπόνις (παλαίμαχος καλαθοσφαιριστής): «Κατά τη γνώμη μου ο Γκάλης είναι σε θέση να βάλει καλάθι όπως θέλει. Ο,τι και αν κάνει ο αντίπαλος του είναι καταδικασμένος να αποτύχει. Γιατί ο Γκάλης έχει πάρει πάντα την απόφαση του να σκοράρει. Και κατά ένα περίεργο τρόπο, ελάχιστες φορές δε βρίσκει το στόχο».
Κώστας Μουρούζης (παλιός προπονητής) : «Αυτός ο άνθρωπος είναι τρομερός. Εχει κατορθώσει να καταργήσει τους νόμους της βαρύτητας».
Πιέρ Νταό (προπονητής μπάσκετ): «Όλη τη νύχτα έβλεπα εφιάλτες! Δηλαδή τον Γκάλη. Ευτυχώς όταν ξύπνησα, θυμήθηκα ότι τον είχαμε νικήσει».
Κώστας Ρήγας (παλαίμαχος διαιτητής, όταν οριστικοποιήθηκε η αποχώρηση του Γκάλη από τα γήπεδα): «Νοιώθω σαν να τελειώνει ένα όμορφο παραμύθι».
Γιάννης Ιωαννίδης (για τον ίδιο λόγο): «Σήμερα είναι ημέρα εθνικού πένθους».
Ντέιβιντ Στερν (κομισάριος του ΝΒΑ): «Το μεγαλύτερό μου σφάλμα από την μέρα που ανέλαβα κομισάριος (1984), ήταν ότι δεν κατάφερα ποτέ να φέρω τον Γκάλη στο ΝΒΑ...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου