Υπάρχει ακόμα κόσμος στην Ελλάδα που πιστεύει ότι πρέπει να γυρίσουμε στη δραχμή. Υπάρχει ακόμα κόσμος που πιστεύει ότι έχει δει τον πάτο του βαρελιού και ότι η επιστροφή σε Εθνικό Νόμισμα θα είναι η λύση σε όλα του τα προβλήματα.
Θα ήταν καλό επίσης οι δραχμολάγνοι φίλοι μας να έχουν πάντα στο μυαλό τους ότι η Βενεζουέλα είναι η 5η πετρελαιοπαραγωγός χώρα στον κόσμο. Καλή και χρυσή η Ελλάδα μας, αλλά δεν υπάρχει κανένα μέτρo σύγκρισης, όταν μιλάμε για κρατικά έσοδα, ιδίως όλα τα προηγούμενα χρόνια που οι τιμές του πετρελαίου ήταν στα ύψη. Ας πούμε όμως ότι η Ελλάδα με ένα μαγικό τρόπο θα έχει μια πορεία αντίστοιχη με αυτήν της Βενεζουέλας και δεν θα καταρεύσει ολοκληρωτικά την επομένη της μετάβασης της σε Εθνικό Νόμισμα. Θα καταρεύσει δηλαδή αργά και βασανιστικά, ισοπεδώνοντας κάθε εισόδημα, εκμηδενίζοντας μέρα με την ημέρα την αγοραστική δύναμη του όποιου εισοδήματος και εξαφανίζοντας όλα όσα έχετε συνηθίσει να βρίσκετε καθημερινά στα ράφια των καταστημάτων.
Στη Βενεζουέλα οι παλιότεροι συνήθιζαν να κάνουν πλακά με τον υπερπληθωρισμό σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής τη δεκαετία του ’80. Το ανέκδοτο έλεγε ότι o κόσμος πήγαινε από τα χαράματα στην τράπεζα με ένα κουβά για να περιμένει υπομονετικά να αδειάσει τον τραπεζικό του λογαριασμό μόνο και μόνο για να διαπιστώσει ότι τελικά όσα χρήματα και να πάρει o κουβάς θα κοστίζει πιο ακριβά από όλα τα χρήματα που τον γεμίζουν. Σήμερα, χωρίς καμιά υπερβολή, το ανέκδοτο είναι θλιβερή πραγματικότητα για τους κατοίκους στη Βενεζουέλα, που, ακόμα και αν βρεθούν με ένα κουβά χαρτονομίσματα, ουσιαστικά η αξία τους θα είναι πολύ μικρότερη και από το χαρτί υγείας, που έτσι και αλλιώς δεν βρίσκουν στα ράφια των καταστημάτων.
Δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα που δείχνουν την τεράστια υποτίμηση του νομίσματος στη Βενεζουέλα και τη μείωση της αγοραστικής του αξίας εξαιτίας του πληθωρισμού είναι τα εξής. Πριν λίγους μήνες από το σχολείο της μικρής μας ζητήθηκε να βγάλουμε φωτοτυπίες τα χαρτονομίσματα της χώρας για μια παρουσίαση σε ένα μάθημα. Τα χαρτονομίσματα που κυκλοφορούν αυτήν τη στιγμή είναι των 5-10-20-50 και 100 Μπολίβαρ. 5 φωτοτυπίες όμως για τα αντίστοιχα χαρτονομίσματα κοστίζουν 1.000 Μπολίβαρ! 200 Μπολίβαρ η κάθε φωτοτυπία! Τελικά κολλήσαμε τα πραγματικά χαρτονομίσματα σε 5 φύλλα χαρτιού και μας κόστισε 185. Το δεύτερο παράδειγμα έχει να κάνει με τα γνωστά σοκολατένια νομίσματα τυλιγμένα σε αλουμινόχαρτο που αγοράζαμε όταν είμασταν μικροί. Ένα σοκολατένιο νόμισμα του ενός Μπολίβαρ στη Βενεζουέλα το 2016 κοστίζει 500.
Πριν από μερικές μέρες αγόρασα ένα χειροποίητο ξυλάκι παγωτό από έναν πλανόδιο πωλητή. 500 Μπολίβαρ παρακαλώ. Eδωσα 5 νομίσματα των 100 (αφού αυτό είναι ως σήμερα το μεγαλύτερο χαρτονόμισμα) και είδα τον πλανόδιο να βγάζει από την τσέπη του ένα τεράστιο πακέτο χαρτονομισμάτων για να προσθέσει και τα δικά μου. Έτσι και αλλιώς όλες οι τιμές, όλων των προϊόντων είναι πολλαπλάσιες του 100 και το τεράστιο πακέτο του πλανόδιου παγωτατζή ουσιαστικά δεν του δίνει τη δυνατότητα να αγοράσει ούτε ένα ζευγάρι φτηνά παπούτσια. Μια απλή θήκη για το κινητό κοστίζει σήμερα τα διπλάσια από όσα κόστιζε το ίδιο το κινητό μόλις 2 χρονιά πριν. Το μηνιαίο κόστος στα κοινόχρηστα για μια εταιρεία φύλαξης μιας πολυκατοικίας σήμερα είναι ίδιο με το κόστος της αγοράς ενός διαμερίσματος το 2009 στο ίδιο κτίριο. Με τον κατώτερο μισθό στη Βενεζουέλα μπορείς, αν βρεις, να αγοράσεις 480 αυγά. Στις Ηνωμένες Πολιτείες αντίστοιχα αγοράζεις 4.700! Αυτός είναι ακριβώς o λόγος που όλο το εισόδημα των Βενεζολάνων πηγαίνει αποκλειστικά στην αγορά τροφίμων και αυτό για τους τυχερούς που πληρώνονται με κάτι παραπάνω από τον κατώτατο μισθό. Όσο o μισθός κατεβαίνει, τόσο μικραίνει και η πρόσβαση σου σε ένα η δύο καθημερινά γεύματα.
Πριν μερικές μέρες σε ένα απομακρυσμένο περίπτερο εντόπισα ένα θησαυρό. 3 κουτάκια αναψυκτικού cola. Είχα πραγματικά μήνες να δω το αναψυκτικό, καθώς, λόγω έλλειψης ζάχαρης, τα εργοστάσια αδυνατούν να το παράγουν. Έβγαλα όλα μου τα χρήματα και ρώτησα πόσο έχουν. 1.100 Μπολίβαρ το ένα μου απάντησε η κυρία. Έβαλα τα χρήματα μου πίσω στην τσέπη μου και έφυγα απογοητευμένος. Δεν είχα αρκετά ούτε για ένα κουτάκι. Τα έχω ακόμα στο μυαλό μου. Αύριο θα πάω στην τράπεζα να βγάλω λεφτά και ίσως είμαι τυχερός και δεν έχουν πουληθεί ακόμα. 600 Μπολίβαρ τη φορά μπορείς να βγάλεις. Πρέπει να καθίσω στην, όπως πάντα τεράστια, ουρά και να βγάλω 6 φορές χρήματα. Για τρία κουτάκια αναψυκτικού cola. Ή πρέπει να απαρνηθώ και εγώ και η γυναίκα μου και η μικρή μου κόρη αυτές τις βρομερές καπιταλιστικές συνήθειες. Μπορεί να έχετε δίκιο τελικά… Με τη δραχμή καλύτερα. Ζω στον παράδεισο και δεν το έχω συνειδητοποιήσει
Του Γιάννη Κουζηνού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου