Πρόκειται για τη μεγαλύτερη τραγωδία που έχει καταγραφεί σε αγώνα αυτοκινήτων.
Ο Χόθορν μόλις είχε προσπεράσει τον Λεβέ, ο οποίος τον "κυνηγούσε", ενώ προσπέρασε και το πολύ πιο αργό Austin-Healey του επίσης Βρετανού Λανς Μακλίν, όταν δέχτηκε σήμα από τα πιτς του να μπει για ανεφοδιασμό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αναγκαστεί να φρενάρει απότομα, αναγκάζοντας τον Μακλίν να κάνει έναν ελιγμό για να τον αποφύγει.
Όμως, αυτός ο ελιγμός είχε σαν αποτέλεσμα το αυτοκίνητό του να βρεθεί στον δρόμο της Μερσέντες του Λεβέ, ο οποίος, με ταχύτητα 150 μιλίων την ώρα (240 km/h) ήταν αδύνατον να τον αποφύγει. Η Μερσέντες του Λεβέ χτύπησε το Όστιν του Μακλίν, απογειώθηκε και έπεσε πάνω στην εξέδρα, κάνοντας διαδοχικές αναπηδήσεις.
Ο Λεβέ σκοτώθηκε ακαριαία, το αυτοκίνητο του Μακλίν έκανε αρκετές φορές στροφή γύρω από τον εαυτό του (τετακέ), αλλά σταμάτησε σχεδόν στο κέντρο της πίστας, χωρίς όμως ο οδηγός του να τραυματιστεί. Το αυτοκίνητο του Λεβέ σχεδόν διαλύθηκε χτυπώντας στην εξέδρα με το καπό του να εκτοξεύεται και κυριολεκτικά να αποκεφαλίζει τους πιο κοντινούς θεατές, σαν γκιλοτίνα.
Ο κινητήρας και ο πρόσθιος άξονας επέπεσαν σαν δρεπάνια στους θεατές, ενώ το σασί του αυτοκινήτου, στο οποίο είχε χρησιμοποιηθεί μαγνήσιο για να γίνει ελαφρύτερο, ανεφλέγη (σαν δαυλός, αναφέρουν τα μέσα της εποχής), προκαλώντας περισσότερα θύματα λόγω της πυρκαγιάς. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα τα θύματα ανήλθαν σε 82 νεκρούς και 76 ακρωτηριασμένους.
Η Μερσέντες απέσυρε τα αυτοκίνητά της από τον αγώνα, ο οποίος συνεχίστηκε και τον κέρδισε η Τζάγκουαρ και ο Χόθορν (οι διοργανωτές δέχτηκαν σκληρή κριτική γιατί δεν τον διέκοψαν). Ύστερα από αυτό το ατύχημα, η Μερσέντες αποσύρθηκε από όλους τους αγώνες αυτοκινήτου ως το 1989, ενώ ορισμένες χώρες, όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Ισπανία, η Ελβετία και η Σουηδία, απαγόρευσαν ολοσχερώς τους αγώνες αυτοκινήτου στο έδαφός τους.