Επί δύο χρόνια περίπου διακόνησε με διακριτικότητα και υπακοή την Ιερά Μητρόπολη και τον Επίσκοπό του ο π. Αμφιλόχιος και ήρθε η ώρα να οδηγηθεί από τον πνευματικό του πατέρα στον δεύτερο της Ιερωσύνης βαθμό.
Τον Σεβασμιώτατο πλαισίωσε πλειάδα Πρεσβυτέρων και Διακόνων, τόσο από το Άγιο Όρος με επικεφαλής τον άγιο Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Παν. Αρχιμ. π. Βαρθολομαίο, όσο και από τις όμορες Ιερές Μητροπόλεις και την Ιερά Μητρόπολη Ιερισσού. Επικεφαλής του φιλοθέου εκκλησιάσματος που κατέκλυσε τον ιστορικό Ιερό Ναό ο Δήμαρχος Αριστοτέλη κ. Στυλιανός Βαλιάνος, η Περιφερειακή Σύμβουλος κα Κατερίνα Ζωγράφου, ο Πρόεδρος της Αρναίας κ. Αγαπητός Κιάτος, οι Δημοτικοί Σύμβουλοι κα Ευγενία Γιαννούση και κ. Αθανάσιος Τσιάλας, κ.α.
Στον χειροτονητήριο λόγο του ο π. Αμφιλόχιος άνοιξε τα εσώψυχα του και παρουσίασε τον πόθο που τον διακατείχε για να αξιωθεί να φθάσει στην ώρα της εις Πρεσβύτερον χειροτονίας του. Άλλωστε από μικρό παιδί διακόνησε τόσο στον Μοναστικό Οίκο "Παναγία η Χαρά των θλιβομένων" με προεστώτα τον Πρωτοσύγκελλο της Ι. Μητροπόλεως Παν. Αρχιμ. π. Ιγνάτιο Ριγανά, όσο και στη σεβασμία Ιερά Μονή Εσφιγμένου υπό τον εκλεκτό Ηγούμενό της π. Βαρθολομαίο.
Την προσωπική του διαδρομή πλαισίωσε με τη Θεολογία των Πατέρων περί Ιερωσύνης, που πραγματικά με ενάργεια έγινε αποδεκτή από τη σαγήνη των ψυχών του εκκλησιάσματος. Δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τον πνευματικό του πατέρα Καθηγούμενο π. Βαρθολομαίο, τον π. Ιγνάτιο και τον Γεν. Αρχ. Επίτροπο της Ι. Μητροπόλεως Παν. Αρχιμ. π. Δωρόθεο Ζέρβα και φυσικά πρώτο και τελευταίο τον Γέροντά του Μητροπολίτη κ. Θεόκλητο που τον ζύμωσε ανάλογα και τον εισήγαγε κατά το δυνατόν ευπρεπισμένον στα σκαλοπάτια της Ιερωσύνης και στο Ιερό Βήμα του Αναστάντος Κυρίου μας.
Στον χειροτονούμενο ανταπάντησε ο Σεβ. Ιερισσού κ. Θεόκλητος, εστιάζοντας στην ομιλία του σε τρία σημεία - παρακαταθήκες δανεισμένα από την αγιοπατερική σάλπιγγα.
1) Υπενθύμισε το λόγιο του Ιερού Χρυσοστόμου: "Άραγε είναι αληθινά όσα συμβαίνουν γύρω μας;", για να υποδείξει και να περιγράψει τον βαθμό της καλής αλλοιώσεως που υφίσταται ο υπό χειροτονίαν, λουσμένος στη Χάρη και στο Φως του Παρακλήτου. Χαρακτηριστικά αναφέρθη στο πυράκτωμα της Πεντηκοστής που κυκλώνει την ώρα της χειροτονίας τον Κληρικό και τον καθιστά μια ύπαρξη άλλης ποιότητας, "σκεύος εκλογής", αγιοπότηρο έτοιμο να δεχθεί τον Θείο Μαργαρίτη!
2) Από το Μαρτύριο του Αγίου Πολυκάρπου Σμύρνης επέλεξε να προβάλει την ποιότητα που οφείλει να έχει πλέον ο Πρεσβύτερος σαν γίνεται σφάγιο ιερό και προσφέρεται στην Ιερουργία και καταξιώνεται να μετέχει στη ζωντανή Θυσία και λογική Λατρεία. Ο βιογράφος του Αγίου Πολυκάρπου περιγράφοντας την πορεία του Ιερομάρτυρος ως γνησίου Ποιμένος των Σμυρναίων τον παρουσιάζει ως "Πρωτοκορυφαίο κριό μεγάλης ποίμνης, ετοιμασμένο για προσφορά και ολοκαύτωμα, αποδεκτό από τον Θεό"! Ο άνθρωπος που προσφέρεται και διακονεί το Ιερό Βήμα και γίνεται "πρόσφορο" για την Ευχαριστία, θα γράψει ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης, "το σώμα του προσφέρει στην Ιερουργία και γίνεται σφάγιο που δεν νεκρώνεται μέσα στη ζωντανή Θυσία και λογική Λατρεία". Τούτο σημαίνει, είπε ο Σεβασμιώτατος, ότι γίνεται κάποιος Κληρικός για να ανέβει τον προσωπικό του Γολγοθά, να σηκώσει κατά το δυνατόν και τον Σταυρό του Χριστού και να θάψει μέσα στο Αναστάσιμο μνήμά Του τον εαυτό του, τη θέλησή του, το εγώ του. Σφάγιο ο Πρεσβύτερος, και μάλιστα έτοιμο οποιαδήποτε στιγμή για τη θυσία στον βωμό της Σαρκωμένης και Ανεστημένης Αγάπης!
Και 3) Επέμεινε ο Επίσκοπος στη φράση του Ιερού Χρυσοστόμου ότι ο Κληρικός δεν γίνεται αξιωματούχος, που του χρωστάνε οι άλλοι τιμές και δόξες και υποταγή. Δεν είναι αφέντης ο Ιερεύς, δεν μπορεί να γίνει δεσπότης κι εξουσιαστής, που του χρωστούν οι άλλοι υποταγή και προσκυνήματα. Είναι ο Πατέρας και ο αδελφός, ο διδάσκαλος κι ο ποιμένας: "Σαν ένας κοινός πατέρας ολάκερης της οικουμένης είναι ο ιερεύς. Αξίζει, λοιπόν, αυτός να μεριμνά για όλους, όπως ακριβώς και ο Θεός, τον οποίο διακονεί. Ο λόγος του πηγάζει από την Ευχαριστία, από τη φλεγόμενη Βάτο της Τριαδικής Παρουσίας και Χάριτος, από την ταπεινή Φάτνη και τη μωρία του Σταυρού, και όχι απ' την αδύναμη εγκοσμιοκρατία και τον ωφελιμισμό της πολυπλόκαμης επαρμένης εξουσίας. "Γιατί εδώ δεν γίνεται λόγος για στρατηγικά ή βασιλικά αξιώματα, θα συμπληρώσει η Χρυσήλατη της Εκκλησίας σάλπιγγα, αλλά για πράγμα που έχει ανάγκη από το ύψος της αγγελικής αρετής. Γιατί η ψυχή του ιερέα πρέπει να είναι λαμπρότερη κι από αυτές τις ακτίνες του ήλιου, ώστε ποτέ να μην τον αφήνει έρημο το Άγιο Πνεύμα"!
"Παιδί μου Αμφιλόχιε, κατέληξε ο Μητροπολίτης, δεν γίναμε Κληρικοί για να μας κάνουν μετάνοιες, ούτε για να απολαύσουμε μερίδα της ποικιλόμορφης κοσμικής εξουσίας! Γίναμε Κληρικοί για να πάρουμε το "λέντιο" και να σπογγίσουμε τον ιδρώτα του ανθρώπου, σταλάζοντας στην ψυχή του λίγες σταγόνες αίματος Χριστού προς ζωογονίαν! Τίποτε άλλο. Ο κόσμος σήμερα δεν αποζητά τελείους ανθρώπους για να διακονούν την Εκκλησία. Ζητεί ανθρώπους που θα γίνουν "παραμύθιο" γι' αυτόν, παρηγοριά, απάγγιο, απάνεμο λιμάνι και βακτηρία. Όλα τούτα ο Λαός τα θέλει σφραγισμένα με Χριστό κι όχι περιβεβλημένα με τη δική μας αυτάρεσκη τελειότητα. Στο χέρι σου να διακονήσεις τον Χριστό και να μοιραστείς ως αντίδωρο ικανό να θρέψει ψυχές και συνειδήσεις. Όλα αυτά θα τα κατορθώσεις αν δεν σε αφήσει ορφανό το Άγιο Πνεύμα"!
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
https://www.romfea.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου