Σήμερα Πέμπτη 02/11/2023 και περί ώρα 12:10 κλήθηκε το πυροσβεστικό κλιμάκιο Αρναίας για τροχαίο ατύχημα στο 65 χιλιόμετρο Θεσ/νίκης-Αρναίας στην περιοχή "Κουτσκαρλής".
Πραγματοποιήθηκε σύγκρουση Ι.Χ. οχήματος μάρκας Suzuki VITARA με επικαθήμενο φορτηγό οχημα μάρκας Volvo 420, από την οποία εγκλωβίστηκε τραυματίας ο οδηγός του Ι.Χ. οχήματος !!!
Το κλιμάκιο Αρναίας έφτασε στον τόπο του συμβάντος με 2 οχήματα και 5 άνδρες και πραγματοποίησε επιχείρηση απεγκλωβισμού του οδηγού από την καμπίνα του οχήματος (Suzuki vitara). Ο τραυματίας διακομίσθηκε στο Γ.Ν.Ν. Χαλκιδικής με ασθενοφόρο του Ε.Κ.Α.Β..
Επιπλέον συμμετείχαν στην επιχείρηση οι Πυρ/μος Σαμαράς Νικόλαος και Αρχ/στης Τσιντογιάννης Δημήτριος.
Μαρτυρία ιερέα που βρέθηκε στο σημείο.
"Ανεβαίνοντας σήμερα γύρω στις 12 προς την Αρναία για να επισκεφτώ το γηροκομείο της Μητροπόλεως μας, λίγα χιλιόμετρα πριν την πόλη βρέθηκα μπροστά στην εικόνα που βλέπετε, αλλά από την πλευρά όπου έβλεπα μόνο το φορτηγό κι όχι και το ΙΧ.
Βγήκα από το αυτοκίνητο μου και πήγα να δω από κοντά τί συμβαίνει. Και τότε είδα πως υπάρχει και το ΙΧ κυριολεκτικά σφηνωμένο κάτω από την καμπίνα του φορτηγού. Σχεδόν ταυτόχρονα έφτασε κι ένα περιπολικό. “Είναι ζωντανός;” ρωτάω τον οδηγό του φορτηγού που μιλούσε στο κινητό του. “Ναι, αλλά τα πόδια εγκλωβισμένα” μου απαντάει.
Πηγαίνω στο παράθυρο του αυτοκινήτου και βλέπω ένα νέο άντρα περίπου στα 35.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά μέχρι να έρθει η πυροσβεστική και το ΕΚΑΒ περίπου μισή ώρα μετά την περάσαμε μαζί. Μπήκα μέσα και αλήθεια δεν νομίζω άλλη φορά μέχρι σήμερα στη ζωή μου να μίλησα πιο θερμά για τη ζωή σε κάποιον που έβλεπε πως όλα κρεμόταν σε μια κλωστή.
“Τα κοριτσάκια μου, πάτερ” μου έλεγε και μου ξανάλεγε κι ας μην ένιωθε τα πόδια του. Κι εγώ δίπλα να βλέπω το κόκκαλο να προεξέχει από το πόδι και να κάνω πως δεν το βλέπω παρά μόνο να του λέω πως θέλω να μου πει κι άλλα για τα δυο κοριτσάκια του και τη γυναίκα του που θα τον περιμένουν και γι’ αυτό θα πρέπει να κάνει πολύ κουράγιο.
Όταν πια τον έβγαλε η πυροσβεστική με πολύ μεγάλο κόπο από το αυτοκίνητο και τον παρέλαβαν οι τραυματιοφορείς με επίσης μεγάλο κόπο να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο και μπήκα κι εγώ στο αυτοκίνητο μου για να επιστρέψω σπίτι μου, σκέφτηκα πως όλοι ζούμε από θαύμα και πως κάθε μέρα αυτό το θαύμα της ζωής θα πρέπει να είναι η πρώτη και η τελευταία σκέψη της ευγνωμοσύνης μας προς το Θεό"
Βγήκα από το αυτοκίνητο μου και πήγα να δω από κοντά τί συμβαίνει. Και τότε είδα πως υπάρχει και το ΙΧ κυριολεκτικά σφηνωμένο κάτω από την καμπίνα του φορτηγού. Σχεδόν ταυτόχρονα έφτασε κι ένα περιπολικό. “Είναι ζωντανός;” ρωτάω τον οδηγό του φορτηγού που μιλούσε στο κινητό του. “Ναι, αλλά τα πόδια εγκλωβισμένα” μου απαντάει.
Πηγαίνω στο παράθυρο του αυτοκινήτου και βλέπω ένα νέο άντρα περίπου στα 35.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά μέχρι να έρθει η πυροσβεστική και το ΕΚΑΒ περίπου μισή ώρα μετά την περάσαμε μαζί. Μπήκα μέσα και αλήθεια δεν νομίζω άλλη φορά μέχρι σήμερα στη ζωή μου να μίλησα πιο θερμά για τη ζωή σε κάποιον που έβλεπε πως όλα κρεμόταν σε μια κλωστή.
“Τα κοριτσάκια μου, πάτερ” μου έλεγε και μου ξανάλεγε κι ας μην ένιωθε τα πόδια του. Κι εγώ δίπλα να βλέπω το κόκκαλο να προεξέχει από το πόδι και να κάνω πως δεν το βλέπω παρά μόνο να του λέω πως θέλω να μου πει κι άλλα για τα δυο κοριτσάκια του και τη γυναίκα του που θα τον περιμένουν και γι’ αυτό θα πρέπει να κάνει πολύ κουράγιο.
Όταν πια τον έβγαλε η πυροσβεστική με πολύ μεγάλο κόπο από το αυτοκίνητο και τον παρέλαβαν οι τραυματιοφορείς με επίσης μεγάλο κόπο να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο και μπήκα κι εγώ στο αυτοκίνητο μου για να επιστρέψω σπίτι μου, σκέφτηκα πως όλοι ζούμε από θαύμα και πως κάθε μέρα αυτό το θαύμα της ζωής θα πρέπει να είναι η πρώτη και η τελευταία σκέψη της ευγνωμοσύνης μας προς το Θεό"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου