ΑΘΩΣ ΣΤΡΑΤΩΝΙΟΥ:Η πρώτη ποδοσφαιρική ομάδα του Στρατωνίου (1931) που κράτησε μέχρι το 1940.

Τα στοιχεία του κειμένου που ακολουθεί προέρχονται από το αρχείο του Γιάννη Αρβανιτάκη, ο οποίος ασχολήθηκε επί σειράν ετών με τα ποδοσφαιρικά πράγματα του Στρατωνίου. 

Αφήγηση Γιάννη Αρβανιτάκη.

"Το ποδόσφαιρο, όπως λένε, έχει μάνα την Αγγλία και όπως εύκολα διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο, έτσι και στην Ελλάδα άρχισαν «να κλωτσούν» την μπάλα. Στις πόλεις, ιδρύθηκαν σωματεία, όπως και στη Θεσσαλονίκη, που πρώτος ιδρύθηκε ο γηραιός ΗΡΑΚΛΗΣ, ο ΑΡΗΣ, ο ΠΑΟΚ και άλλα και σιγά – σιγά επεκτάθηκαν και στην επαρχία. Όλα τα κεφαλοχώρια έκαναν ομάδες και πρώτα ο Πολύγυρος και η Αρναία.
Προς το τέλος της δεκαετίας του 1920, έγινε ποδοσφαιρικός αγώνας στην Αρναία μεταξύ των ομάδων της Αρναίας και της πρώτης Σερρών (παλιό Κιούπκιοι).
Από την Πρώτη, η ομάδα ήρθε με τα πόδια στην Αρναία κρατώντας τα λάβαρά της στα χέρια, τέτοιο ζήλο είχαν τα παιδιά!
Την ίδια περίοδο άρχισαν και στο Στρατώνι να κλωτσούν την μπάλα. Έρχονταν τα πλοία για να φορτώσουν μετάλλευμα κι επειδή αργούσε να γίνει η φόρτωση με τα μέσα εκείνης της εποχής, έβγαιναν έξω οι ναύτες των πλοίων και έδιναν ματς με τους ντόπιους.
Το 1931 ιδρύθηκε ο αθλητικός σύλλογος « ΑΘΩΣ». Το όνομα το έδωσαν λόγω του ότι απέναντι από το χωριό υψώνεται το Άγιο Όρος, ο Άθωνας, με τα 20 μοναστήρια του, μοναδικός στον κόσμο της χριστιανοσύνης. Αφού οργανώθηκαν, άρχισαν να δίνουν μάτς με τα άλλα χωριά, την Αρναία, την Ιερισσό και άλλα.
Και στη Στρατονίκη «κλωτσούσαν» την μπάλα, αλλά δεν είχαν γήπεδο. Έπαιζαν σε ένα πλάτωμα στα λιβαδάκια, αλλ’ αν τους έφευγε η μπάλα, την έχαναν, γιατί πήγαινε σε μια απότομη κατηφοριά και έψαχναν να τη βρουν στο Μαδέμ – Λάκκο. Έτσι τα παιδιά από τη Στρατονίκη κατέβαιναν στο Στρατώνι να παίξουν. Μέχρι που το 1960 έκαναν καλή ομάδα, τον «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ», και διακρίθηκαν σε πρωτάθλημα του κυπέλου Χαλκιδικής. Τότε έκαναν και δικό τους γήπεδο, μόνο που κατά τη γνώμη μου, ήταν λάθος να χαλάσουν την Τούμπα, αυτόν τον ιστορικό λόφο και να τον κάνουν γήπεδο.
Η πρώτη ομάδα του Στρατωνίου, ο «ΑΘΩΣ», κράτησε μέχρι το 1940 και είχε αναπτύξει μεγάλη δραστηριότητα.
Κατέβαιναν στα γήπεδα τραγουδώντας τον ύμνο της ομάδας:

Είμαστε εμείς του Άθωνος,

οι Σταυραετοί του γένους,

φόβο δε νιώσαμε ποτέ 

σ’ αγώνες τιμημένους.

Το λάβαρο μας υψηλά 

κρατάμε δοξασμένο,

να κυματίζει ολόλαμπρο, 

δαφνοστεφανωμένο.

Με πάσες και με σουτ γερά, 

με συνοχή τελεία,

βάζουμε γκολ ευγενικά 

στην πιο γερή εστία."

Ρήγας Μανόλης