"Los Angeles Lakers, η αναγέννηση!"

 

Στις 18/6 του 2000, με το μαγικό άγγιγμα του Φιλ Τζάκσον και τον Σακίλ Ο’Νιλ να σαρώνει στο πέρασμά του, οι Λος Άντζελες Λέικερς αναδείχθηκαν πρωταθλητές ΝΒΑ για 12η φορά στην ιστορία τους. Το blog θυμάται…

Η blog ανοίγει το χρονοντούλαπο της ιστορίας και σας θυμίζει ξανά τους μεγάλους τελικούς με τους Ιντιάνα Πέισερς και τον τρόπο που οι «Λιμνάνθρωποι» κατάφεραν να κατακτήσουν τον μπασκετικό πλανήτη.

Δώδεκα δύσκολα χρόνια…

Η τελευταία κατάκτηση του χρυσού δαχτυλιδιού πριν το 2000, ήταν το μακρινό 1988, όταν στους συγκλονιστικούς τελικούς επικράτησαν με 4-3 των Ντιτρόιτ Πίστονς. Εκ τότε, βρέθηκαν και πάλι σε θέση να διεκδικήσουν τον πλανητικό κόσμο δύο φορές, αλλά αμφότερες η προσπάθειες στέφθηκαν από αποτυχία (το 1989 οι Πίστονς…σκούπισαν 4-0 και το 1991 οι Σικάγο Μπουλς επικράτησαν σχετικά εύκολα με 4-1 νίκες).

Οι «Λιμνάνθρωποι» όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούσαν να φτάσουν στην κορυφή, αλλά το ταλέντο απουσιάζε, η απουσία των τεράστιων ονομάτων που θα σήκωναν το βάρος στις πλάτες τους δεν υπήρχαν, οι προπονητές δεν ήταν από το «πρώτο ράφι»…Πάντως, το «χτίσιμο» που γινόταν όλα αυτά τα χρόνια, έφερε αποτελέσματα στην πορεία, αφού οι άπειροι τότε Σακίλ Ο’Νιλ και Κόμπε Μπράιαντ αποδείχθηκαν «κολώνες» για την συνέχεια της ομάδας.

Αρχή με προπονητή

Η αρχή του «χτισίματος» ξεκίνησε από την θέση που πονούσε η ομάδα, αυτή του προπονητή. Ο ΚερτΡάμπις αποχώρησε χωρίς να φέρει τίποτα ουσιαστικό στην ομάδα και στην θέση του ήρθε ο μεγάλοςΦιλ Τζάκσον. Τα λόγια για τον 65χρονο πλέον, παλαίμαχο, προπονητή είναι περιττά. Με μια σπουδαία καριέρα στους Σικάγο Μπουλς, όπου σε 9 χρόνια, πήρε έξι δαχτυλίδια πρωταθλητή (!), φτιάχνοντας παράλληλα μια ομάδα που σάρωνε και προκαλούσε τον τρόμο: ηγέτης ο καλύτερος παίκτης όλων τον εποχών, Μάικλ Τζόρνταν, με τους Σκότι Πίπεν, Ντένις Ρόντμαν, Τόνι Κούκοτς πολύτιμα εργαλεία, δεν υπήρχε αντίπαλος που θα κοιτάξει τους «Ταύρους» στα μάτια.

Ο Τζάκσον πείστηκε να μετακομίσει στο Λος Άντζελες και να βοηθήσει την μεγάλη ομάδα της πόλης να αναγεννηθεί από τις στάχτες της. Δεν χρειάστηκε πολύ, μόλις ένα χρόνο, αφού και τα όπλα που είχε στην διάθεσή του, ήταν «θανατηφόρα»…

Λίγοι αλλά καλοί!

Το ρόστερ δεν σου προκαλούσε τρόμο από την ανάγνωσή του. Πολλοί ρολίστες παίκτες (Ντέρεκ Φίσερ, Μπράιαν Σο, Ρόμπερτ Χόρι, Ρικ Φοξ, Ρον Χάρπερ, Γκλεν Ράις, Εϊ Σι Γκριν), με τονΣακίλ Ο’Νιλ να προσπαθεί τότε να φτιάξει το όνομά του και έναν ελπιδοφόρο νέο, που το μέλλον ανοιγόταν μπροστά του. Το όνομα αυτού, Κόμπε Μπράιαντ…

Κι όμως, η εμπειρία που κουβαλούσαν οι «ρολίστες», σε συνδυασμό με τις ικανότητες του Ο’Νιλ και την τρομακτική εξέλιξη του Μπράιαντ, συνέθεσαν ένα σύνολο εκπληκτικό, που έδωσε τα διαπιστευτήριά του από την κανονική σεζόν, όπου τελείωσε με το ρεκόρ των 65 νικών και των μόλις 15 ηττών. Ήταν μόνο η αρχή!

Η πορεία προς την κορυφή

Η ομάδα με εξαιρετική πορεία καταφέρνει να περάσει τα εμπόδια των Σακραμέντο Κινγκς (3-2), Φοίνιξ Σανς (4-1) Πόρτλαντ Μπλέιζερς (4-3), όπου και ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια της περιφέρειας. Μπροστά μόνο ένα εμπόδιο για το χρυσό δαχτυλίδι, αυτό των μεγάλων Ιντιάνα Πέισερς…

Μια ομάδα με τον σπουδαίο Λάρι Μπερντ στον πάγκο και τουςΡέτζι Μίλερ, Σαμ Πέρκινς, Μαρκ Τζάκσον, Κρις Μάλιν, Όστιν Κροσερ, Τράβις Μπεστ, Γιάλεν Ρόουζ στην σύνθεσή της, αλλά χωρίς μεγάλη εμπειρία από τέτοια παιχνίδια, ήθελε να συνδυάσει την πρώτη της εμφάνιση σε τελικούς με το δαχτυλίδι του πρωταθλητή.

GAME ONE

Στο πρώτο παιχνίδι των μεγάλων τελικών του ΝΒΑ (7 Ιουνίου)που γίνεται στο Staples Center, ο Σακίλ Ο’Νιλ παίζει χωρίς αντίπαλο. Πετυχαίνει 43 πόντους και μαζεύει 19 ριμπάουντ, έχοντας συμπαραστάτες τους Μπράιαντ (14π.), Χάρπερ (12π.) και Φοξ (11π.). Η νίκη ήρθε φυσιολογικά (104-87), αφού το μεγάλο αστέρι των Πέισερς (Μίλερ), έμεινε στους 7 πόντους. Ο Τζάκσον με 18π. και ο Κρόσερ με 16π. ήταν οι καλύτεροι των ηττημένων.

Λέικερς (Τζάκσον): Ο’Νιλ 43, Μπράιαντ 14, Χάρπερ 12, Φοξ 11, Χόρι 6, Φίσερ 5, Σο 4, Γκριν 4, Ράις 3, Νάιτ 2.

Πέισερς (Μπερντ): Τζάκσον 18, Κρόσερ 16, Σμιτς 12, Ρόουζ 12, Ντέιβις 9, Μίλερ 7, Πέρκινς 5, Μπεστ 4, Μπέντερ 4.

GAME TWO

Στο δεύτερο παιχνίδι της σειράς που έγινε και πάλι στο Λος Άντζελες (9 Ιουνίου), ο Σακίλ συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο και με 40 πόντους και 24 ριμπάουντ κάνει το 2-0 για την ομάδα του (111-104).Εξαιρετικό παιχνίδι και από τους Χάρπερ, Ράις (από 21 πόντους), με τον Μπράιαντ να μένει στους 2μόλις πόντους σε 9 λεπτά συμμετοχής (λόγω τραυματισμού βγήκε εκτός). Από πλευράςΙντιάνα, ο Ρόουζ με 30 πόντους ήταν ο πρώτος σκόρερ, ενώ από κοντά ακολούθησαν και οι Κρόσερ (24), Μίλερ (21).

Λέικερς (Τζάκσον): Ο’Νιλ 40, Χάρπερ 21, Ράις 21, Χόρι 7, Φοξ 6, Φίσερ 6, Γκριν 4, Σο 4, Μπράιαντ 2.

Πέισερς (Μπερντ): Ρόουζ 30, Κρόσερ 24, Μίλερ 21, Ντέιβις 9, Τζάκσον 7, Πέρκινς 6, Σμιτς 4, Μπεστ 2, Μακ Κέι 1

GAME THREE

Με το 2-0 «κάβα», οι Λιμνάνθρωποι» ταξίδεψαν στην Ιντιανάπολη (11 Ιουνίου) με στόχο να καταφέρουν να σπάσουν την έδρα και να έχουν αυτοί το πάνω χέρι. Από την άλλη, οι γηπεδούχοι ήξεραν ότι στο παρκέ του Conseco Fieldhouse έπαιζαν τις τελευταίες τους ελπίδες και κάθε αποτέλεσμα πέραν της νίκης θα ήταν καταστροφικό. Κάπως έτσι, με τον Μίλερ να κάνει το καλύτερο παιχνίδι της σειράς (μέχρι εκείνο το σημείο) οι Πέισερς επικράτησαν με 100-91, μειώνοντας την σειρά σε 2-1.

Ο αειθαλής Ρέτζι είχε πετύχει 33 πόντους, με τον Ρόουζ να προσθέτει 21. Σημαντικό στοιχείο τα 12 ριμπάουντ του Ντέιβις, που μάζευε τα πάντα κάτω από τα καλάθια, ειδικά στα κρίσιμα σημεία. Από την άλλη, ο Φιλ Τζάκσον είδε τον Ο’Νιλ να τελειώνει τον αγώνα με τα…συνηθισμένα του ποσοστά (33 πόντοι, 13 ριμπάουντ), αλλά μετά από εκεί το χάος. ΟΜπράιαντ είδε τον αγώνα από τις εξέδρες, όντας τραυματίας.

Πέισερς (Μπερντ): Μίλερ 33, Ρόουζ 21, Μπεστ 14, Κρόσερ 12, Τζάκσον 6, Σμιτς 6, Πέρκινς 3, Μακ Κέι 3, Ντέιβις 2.

Λέικερς (Τζάκσον): Ο’Νιλ 33, Χάρπερ 14, Χόρι 10, Φίσερ 10, Ράις 7, Φοξ 7, Σο 6, Γκριν 4.

GAME FOUR

Στο τέταρτο παιχνίδι της σειράς (14 Ιουνίου και πάλι στο Conseco Fieldhouse) τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν και τόσο ευχάριστα για τους Πέισερς. Οι Λέικερς με τον Μπράιαντ να κάνει εκπληκτικό παιχνίδι (επανήλθε πλήρως μετά τον τραυματισμό του και κάλυψε επάξια το κενό του Ο’Νιλ, που βγήκε εκτός με έξι φάουλ), πήραν την μεγάλη νίκη με 120-118 στην παράταση (104-104) μέσα στην Ιντιανάπολη, αποκτώντας προβάδισμα 3-1 στις νίκες.

Ο Σακίλ μπορεί να βγήκε με έξι φάουλ, την δουλειά του όμως στα 47 λεπτά που αγωνίστηκε, την έκανε και με το παραπάνω. Πέτυχε 36 πόντους και πήρε 21 ριμπάουντ, με τον Μπράιαντ να είναι το alter ego του (28 πόντοι). Ο Ρέτζι Μίλερ σημείωσε 35 πόντους αλλά το τρίποντο νίκης που επιχείρησε λίγα δεύτερα πριν το φινάλε, δεν βρήκε στόχο…

Πέισερς (Μπερντ): Μίλερ 35, Σμιτς 24, Ρόουζ 14, Πέρκινς 10, Μπεστ 10, Κρόσερ 10, Τζάκσον 7, Μακ Κέι 4, Ντέιβις 4.

Λέικερς (Τζάκσον): Ο’Νιλ 36, Μπράιαντ 28, Χόρι 17, Ράις 11, Φοξ 8, Φίσερ 7, Γκριν 5, Σο 4, Χάρπερ 4.

GAME FIVE

Δύο μέρες μετά (16 Ιουνίου), στο ίδιο γήπεδο, η κατάληξη αυτή την φορά ήταν διαφορετική. Οι παίκτες του Μπερντ μπήκαν δυνατά στο παρκέ ώστε να αποδείξουν ότι είναι ακόμα ζωντανοί και τα κατάφεραν. Επικράτησαν εύκολα (120-87 και 3-2 νίκες), στέλνοντας παράλληλα μήνυμα ότι στο έκτο παιχνίδι τουStaples Center θα παίξουν τα ρέστα τους.

Η διαφορά των 33 πόντων ήταν η δεύτερη χειρότερη από την ήττα κόντρα στους Μπόστον Σέλτικς, στους τελικούς του 1985 (148-114). Ρόουζ 32, Μίλερ 25 και Κρόσερ 13 ήταν τα «πρώτα βιολιά» για τους νικητές, με τους ηττημένους να έχουν μόνο τον Shaq και τον Ράις με διψήφιο αριθμό πόντων (35 και 11 αντίστοιχα)!

Πέισερς (Μπερντ): Ρόουζ 32, Μίλερ 25, Κρόσερ 13, Σμιτς 12, Τζάκσον 10, Ντέιβις 8, Πέρκινς 6, Μπεστ 5, Μάλιν 4, Μπέντερ 3, Ταμπάκ 2

Λέικερς (Τζάκσον): Ο’Νιλ 35, Ράις 11, Μπράιαντ 8, Χάρπερ 8, Χόρι 7 Γκριν 7, Σάλεϊ 4, Νάιτ 3, Φίσερ 2, Τζορτζ 1, Φοξ 1.

GAME SIX

Με την σειρά να μεταφέρεται και πάλι στο Λος Άντζελες (20 Ιουνίου) και τους Λέικερς να είναι μπροστά με 3-2, όλα προμήνυαν μεγάλη μάχη. Όπως και έγινε! Οι «Λιμνάνθρωποι» κατάφεραν να επικρατήσουν με 116-111, έκαναν το 4-2 στις νίκες και φόρεσαν το δαχτυλίδι των πρωταθλητών του ΝΒΑ.

Ο Ο’Νιλ ήταν για ακόμη μια φορά απολαυστικός (41 πόντοι, 12 ριμπάουντ), με τον Μπράιαντ να βοηθάει τα μέγιστα (26π., 10ρ.). Στο στρατόπεδο των ηττημένων, όλοι έμειναν στην μεγάλη εμφάνιση του πέμπτου αγώνα, με τους Ρόουζ (29π.), Μίλερ (25π.) και Ντέιβις (20π., 14 ριμπάουντ) να είναι οι κορυφαίοι.

Λέικερς (Τζάκσον): Ο’Νιλ 41, Μπράιαντ 26, Ράις 16, Χόρι 8, Φοξ 7, Φίσερ 6, Γκριν 6, Χάρπερ 6.

Πέισερς (Μπερντ): Ρόουζ 29, Μίλερ 25, Ντέιβις 20, Κρόσερ 16, Τζάκσον 10, Πέρκινς 6, Μακ Κέι 3, Σμιτς 2.

Θυμηθείτε ξανά τους πανηγυρισμούς για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Τα ρεκόρ πολλά!

Η κατάκτηση του πρωταθλήματος από τους Λέικερς, συνοδεύτηκε και από πολλά ρεκόρ. Πρώτο και καλύτερο, αυτό του Σακίλ Ο’Νιλ, που εκτός από MVP της κανονικής περιόδου, αναδεικνύεται και καλύτερος παίκτης της κανονικής περιόδου, της σειράς των play off, των τελικών, αλλά και του All Star Game! Συνολικά 228 πόντοι σε 6 αναμετρήσεις των τελικών, νούμερο εκπληκτικό.

Ο 35χρονος αναπληρωματικός Τζον Σάλεϊ (4 πόντοι σε ελάχιστα λεπτά συμμετοχής στους τελικούς) έγινε οπρώτος παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ που καταφέρνει να φορέσει το χρυσό δαχτυλίδι του πρωταθλητή με τρεις διαφορετικές ομάδες: με τους Ντιτρόιτ Πίστονς (1989 και 1990), Σικάγο Μπουλς (1996) και Λος Άντζελες Λέικερς (2000). Ο παλαίμαχος πια Σάλεϊ είχε περάσει στο παρελθόν και από τον Παναθηναϊκό (1996), όπου έμεινε μόλις μια χρονιά.

Ο Φιλ Τζάκσον κατάφερε να πάρει το έβδομό του πρωτάθλημα, αλλά ήταν το πρώτο χωρίς τους ΣικάγοΜπουλς και τον «αέρινο» Μάικλ Τζόρνταν. Ο παλαίμαχος πλέον προπονητής κατέκτησε 11 πρωταθλήματα ΝΒΑ, πέντε με τους «Λιμνανθρώπους» και έξι με τους «Ταύρους».

Ας θυμηθούμε ξανά τις 10 καλύτερες φάσεις από την σειρά των τελικών του 2000...

Και 10 από τις καλύτερες στιγμές του MVP Σακίλ Ο’Νιλ...