 |
| Μα φυσικά οι... #Skouries!!! |
Αναμφίβολα, η περίοδος των Χριστουγέννων είναι η κατεξοχήν περίοδος των παραμυθιών, που αγαπούν να εξιστορούν οι μεγάλοι και λατρεύουν να ακούν τα μικρά παιδιά.
Ανάμεσα στα γνωστά κλασικά εικονογραφημένα παραμύθια, όπως οι «καλικάντζαροι» των αδερφών Γκριμ, του «κοριτσιού με τα σπίρτια» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, το «Χριστόψωμο» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και το «ένα δέντρο – μια φορά» του Ευγένιου Τριβιζά, τις τελευταίες μέρες σημιώνει τεράστια επιτυχία ένα ολοκαίνουργιο χριστουγεννιάτικο παραμύθι με τίτλο:«η blackwater στις Σκουριές».
Σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα παραμύθια, όπου στο τέλος το καλό θριαμβεύει έναντι του κακού, αυτό το παραμύθι έχει...ανάποδο φινάλε. Οι εθισμένοι στο κακό μαυροφορεμένοι σεκιούριτι (men in black) παίρνουν διαρκώς δύναμη πίνοντας από το... μαύρο νερό (black water) και κατατροπώνουν τους «μαχητές του καλού», που δεν είναι άλλοι από τους αντίχρυσους...
Διαβάζοντας με μεγάλη προσοχή το παραμύθι που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «SOSΧαλκιδική» και έχοντας αποκομίσει χρήσιμες... εμπειρίες και... γνώσεις από ανάλογα παραμύθια, που έχουν εκδοθεί κατά το πρόσφατο παρελθόν από τον συγκεκριμένο «εκδοτικό οίκο», νομίζουμε ότι του λείπουν ορισμένες χρήσιμες λεπτομέρειες, ούτως ώστε αυτό το παραμύθι να ανέβει κατηγορία και να μετουσιωθεί σ’ ένα πλήρες και ολοκληρωμένο μυθιστόρημα.
Με σημείο αναφοράς την ονομασία της νέας εταιρείας, που όπως λένε οι επαΐοντες είναι... βέβαιο, πως θα αναλάβει τη φύλαξη όλων των εγκαταστάσεων των Μεταλλείων Κασσάνδρας, μπήκαμε στο εορταστικό κλίμα τους και κάνουμε κάποιες υποθέσεις εργασίας, που θα... απογειώσουν το παραμύθι τους.
Έχουμε και λέμε:
- όσοι σεκιουριτάδες της Blackwater έχουν τρέλα με τον τζόγο, τα ρέστα τους είναι βέβαιο ότι θα τα ακουμπούν στο... “blackjack”.
- αν είναι γερά ποτήρια τις κρύες νύχτες στις σκοπιές φύλαξης τους είναι σίγουρο ότι θα τις ζεσταίνει ένα ποτήρι ουίσκι “Johnny Walker - black label” …
- η φύση της δουλειάς τους θα πρέπει να συνοδεύεται και από ανάλογες μουσικές επιλογές ακουσμάτων, που θα τροφοδοτούν στο έπακρο την αύξηση της έντασης και της αδρεναλίνης μέσα τους. Υπάρχει τίποτα διαχρονικά καλύτερο από τη μουσική των “Black Sabbath”;
- για τις μετακινήσεις τους στις μεταλλευτικές εγκαταστάσεις και για να γλυτώσουν τη χρονοτριβή από πιθανά μπλόκα αντίχρυσων μάλλον θα χρησιμοποιούν ελικόπτερο. Τι άλλο από το πασίγνωστο “Blackhawk” («μαύρο γεράκι»);
- ως εργαλεία... εκφοβισμού και απώθησης πιθανών εισβολέων στους χώρους ευθύνης τους θα χρησιμοποιούν τα πασίγνωστα “black&decker”…
- η αγγλική τηλεοπτική σειρά “black mirror” («μαύρος καθρέφτης») που δείχνει τη σκοτεινή πλευρά της ζωής και της τεχνολογίας, μάλλον θα είναι αυτή πουθα επιλέγουν να βλέπουν σε dvd στον ελεύθερο χρόνο τους.
- αν είναι μερακλήδες στο φαγητό τους τότε το προσφιλές έδεσμα τους με υψηλή διατροφική αξία είναι το “Black Haviar” δηλαδή το επεξεργασμένο αυγοτάραχο της Μαύρης Θάλασσας γνωστότερο ως «μαύρο χαβιάρι»
- όσοι σεκιουριτάδες είναι σινεφίλ, η αγαπημένη ταινία τους δεν πρέπει να είναι άλλη από το “Black swan” («Μαύρος κύκνος»), όπου πρωταγωνιστεί η Νάταλι Πόρτμαν
- όσοι απ’ αυτούς θα έχουν κλίση προς τα παραμύθια, οι γκάφες του “Black Pit”(«Mαύρος Πητ») ίσως να είναι από τις πιο αγαπημένες τους, έως ότου μεταφραστούν και σε ξένες γλώσσες τα παραμύθια των αντίχρυσων
- εξυπακούεται πως όσοι εξ αυτών των σεκιουριτάδων διαθέτουν γνώσεις και καλές πληροφορίες της χρηματιστηριακής αγοράς θα διαθέτουν επενδυτικά χαρτοφυλάκια της Blackrock...
Υ.Γ.1 Η ανάρτηση αυτή αφιερώνεται στο... ψυχοπονιάρικο "antigolg", για να σταματήσει να... κλαίει με black tears (μαύρα δάκρυα)...
Υ.Γ. 2 Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και άλλες υποθέσεις εργασίας στο παραμύθι που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες, όμως η αγωνία που περνούν οι 150 εργαζόμενοι στον τομέα φύλαξης μας αποτρέπει...
Υ.Γ.3 Είναι διαρκής η ευχή μας, η περιπέτεια που ζουν αναφορικά με το εργασιακό παρόν και μέλλον τους να’χει αίσιο τέλος. Όχι μόνο αυτοί αλλά και κάθε εργαζόμενος, που βρίσκεται στη θέση τους.
Υ.Γ.4 Σ’ότι αφορά τους παραμυθάδες του πολλά υποσχόμενου εκδοτικού οίκου "SOS Χαλκιδική", νομίζουμε ότι οφείλουν σ’ αυτούς τους εργαζόμενους ένα μεγάλο ευχαριστώ που το πρόβλημα τους ώθησε τη νοσηρή φαντασία τους να οργιάσει και πάλι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου