"Βατός ο όμιλος της Εθνικής μας για το Παγκόσμιο κύπελλο" (Ανάλυση των αντιπάλων μας)

Στον Γ’ όμιλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου απέναντι σε Κολομβία, Ιαπωνία και Ακτή Ελεφαντοστού κληρώθηκε η Ελλάδα. Τους Λατινοαμερικάνους αντιμετωπίζουμε στην πρεμιέρα του ομίλου.

Αφού αποφύγαμε τον όμιλο… φωτιά με Ιταλία, Ουρουγουάη και Κόστα Ρίκα, μπορούσαμε να έχουμε και καλύτερη τύχη. Το μπαλάκι της Εθνικής, ωστόσο, το τράβηξε ο Τζεφ Χαρστ και μας έστειλε… πάνω στην Ιαπωνία, την Κολομβία και την Ακτή Ελεφαντοστού. Τρεις ομάδες αρκετά δυνατές που σίγουρα δεν αποτελούν ότι καλύτερο για την 3η παρουσία μας σε Παγκόσμιο Κύπελλο.

Η Ελλάδα θα πάει στο Μπέλο Οριζόντε, λοιπόν, για να αντιμετωπίσει την Κολομβία στις 14 Ιουνίου στο πρώτο της ματς στη διοργάνωση. Το δεύτερο παιχνίδι της Εθνικής θα γίνει στις 19 Ιουνίου στο «Μανέ Γκαρίντσα» της Μπραζίλια με την Ιαπωνία, και οι υποχρεώσεις της «γαλανόλευκης» στον όμιλο θα κλείσουν στις 24 Ιουνίου στο «Καστελάο» της Σεαρά απέναντι στην Ακτή Ελεφαντοστού.

Ο Όμιλος της Εθνικής

Κολομβία

Ελλάδα

Ακτή Ελαφαντοστού

Ιαπωνία

Οι αγώνες του ομίλου

14 Ιουνίου

Κολομβία – Ελλάδα (Εστάδιο Μινεϊράο)

Ακτή Ελεφαντοστού – Ιαπωνία (Αρένα Περναμπούκο)

19 Ιουνίου

Ελλάδα – Ιαπωνία (Μανέ Γκαρίντσα)

Κολομβία - Ακτή Ελεφαντοστού (Αρένα ντας Ντούνας)

24 Ιουνίου

Ιαπωνία – Κολομβία (Αρένα Παντανάλ)

Ελλάδα – Ακτή Ελεφαντοστού (Εστάδιο Καστελάο)

Κατεβάστε το αρχείο: 

• ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ

Το προφίλ της Κολομβίας

Παιχτράδες είχε και στο παρελθόν. Βαλδεράμα, Ασπρίγια, Φρέντι Ρινκόν, Μπερμούδες κ.α. Ωστόσο, υπήρχαν και ξεκάθαροι λόγοι για τους οποίους δεν μπορούσε να κάνει την υπέρβαση της. Η παντελής έλλειψη σεβασμού στην πειθαρχία από τα αστέρια που δεν υπάκουαν ποτέ και σε καμία ιεραρχία. Οι εσωτερικές έριδες, οι κόντρες με τους εκλέκτορες που -ως κατά βάση γηγενείς- κουβαλούσαν τα ίδια ποδοσφαιρικά κουσούρια της φυλής και είχαν την ίδια κακή νοοτροπία με τους παίκτες, έχουν θεωρηθεί ως τα χαλινάρια στο ξεδίπλωμα όλου αυτού του συσσωρευμένου ταλέντου που σε εθνικό επίπεδο πήγε χαμένο.

Ολα αυτά όμως φαίνεται να τα έχει σουλουπώσει σε μία νύχτα ο Χοσέ Νέστορ Πέκερμαν. Διαβάζοντας κανείς τα σχετικά αφιερώματα στον αθλητικό Τύπο της χώρας, είναι ο Αργεντινός τεχνικός εκείνος που εισπράττει όλο το χειροκρότημα. Ούτε ο Φαλκάο ούτε ο Μαρτίνες ούτε ο Ζούνιγκα. Ο 64χρονος εκλέκτορας, ο οποίος βρέθηκε μάλιστα από σπόντα στον Βορρά της Νοτίου Αμερικής (ήταν ο τέταρτος σε μία λίστα με συμπατριώτες, με πρώτο εκλεκτό τον νυν της Μπαρτσελόνα Τάτα Μαρτίνο), είναι που από τις 5 Γενάρη του 2012, όταν και υπέγραψε, που έκανε το θαύμα του.

Ο Πέκερμαν έγινε ο πρώτος αλλοδαπός που ανέλαβε την Εθνική μετά τον Κάρλος Μπιλάρδο που αποχώρησε το 1982 και ο δεύτερος μετά τον Αδόλφο Πεδερνέρα (Χιλή 1962 στην παρθενική πρόκριση) που οδήγησε την χώρα σε Μουντιάλ. Από το 1998 και τη διοργάνωση της Γαλλίας με κόουτς τον Ερνάν Νταρίο Γκόμες, ακολούθησαν εννέα Κολομβιανοί, δίχως κανείς τους να καταφέρει να πάρει το εισιτήριο για το Παγκόσμιο Κύπελλο.  Το έκανε ο Πέκερμαν μετά από 16 χρόνια απουσίας από το μεγάλο ραντεβού και σε μόλις εννέα μήνες δουλειάς.

Ο κόουτς Νέστορ

Αυτό το τελευταίο: η δουλειά, είναι κάτι που ανέκαθεν του πίστωναν. Συγκεκριμένα στην Κολομβία έχει γραφτεί πως παρέα με τους βοηθούς του (Γκαραμπέγιο, Καμπς, Λορένσο) έχουν στήσει έναν χώρο με πέντε μεγάλες οθόνες και μελετούν τους αντιπάλους, αλλά και τα δικά τους λάθη. Η αυστηρή ώρα προσέλευσης για όλους είναι στις 08:00, με την αναχώρηση να γίνεται ακόμα και στις 23:00. Σε όλες αυτές τις ώρες το μόνο θέμα κουβέντας είναι το ποδόσφαιρο. Η αλήθεια είναι πάντως πως ο Πέκερμαν παραμένει αμφιλεγόμενος για την τακτική προσέγγιση του στους αγώνες.

Αν και θεωρείται μαέστρος στο να δουλεύει με νεαρούς (με την Αργεντινή κατέκτησε τρία Μουντιάλ Under-20, 1995, 1997, 2001), όταν βρέθηκε με τους Ανδρες (Μουντιάλ 2006) τα έκανε μάλλον θάλασσα την κρίσιμη στιγμή. Το πρόβλημα του ήταν πάντα ότι κοντραριζόταν όταν έπρεπε να τροποποιήσει πράγματα και καταστάσεις. Τότε, στη Γερμανία δεν είχε πάρει μαζί του τους σούπερ Σάμουελ, Ζανέτι, ενώ στα προημιτελικά με τους οικοδεσπότες τα έκανε μαντάρα όταν βρέθηκε μπροστά στο σκορ (0-1). Η διαχείριση εκείνου του αγώνα πρέπει να διδάσκεται σε σεμινάρια του τι να μην κάνει ένας προπονητής. Στο 72' είχε αντικαταστήσει τον κορυφαίο του Ρικέλμε με τον Καμπιάσο, δίνοντας χώρο στους Γερμανούς και στο 79', τη στιγμή που τα Πάντσερ είχαν βγει μαζικά στην επίθεση και θα έπρεπε να χτυπήσει στην κόντρα, έβαλε στην θέση του Κρέσπο όχι τον Σαβιόλα, τον Μέσι ή τον Παλάσιο, αλλά τον πλέον αργό που είχε στον πάγκο, τον Χούλιο Κρους, με συνέπεια την ισοφάριση (1-1 στο 80') και τον αποκλεισμό στα πέναλτι.

Αν και στην Κολομβία τον αποθεώνουν, ειδικά από την «τριάρα» στην Χιλή και μετά, δεν παραλείπουν και τα περίεργα που κάνει. Οπως π.χ. όταν διέλυσε 5-0 την Βολιβία και λίγες μέρες αργότερα δεινοπάθησε με ήττα 1-0 στη Βενεζουέλα, επειδή άλλαξε τη δική του πετυχημένη συνταγή σε σύστημα και παίκτες. Ο,τι λάθη και να κάνει όμως έχει καταφέρει να βρεθεί στο απυρόβλητο. Οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι αυτή η Κολομβία στηρίζεται στο ταλέντο μία ξεχωριστής φουρνιάς παικτών και κυρίως από τη μέση και μπροστά. Ολους αυτούς όμως ο Πέκερμαν είναι που τους έχει βάλει σε τάξη και τους έχει κάνει ομάδα.

Επίθεση που σκοτώνει και ισορροπημένο κέντρο

Για την ακρίβεια τους έχει φέρει σε ισορροπία, δίνοντας προσοχή στο μειονέκτημα αυτού του ρόστερ, την άμυνα. Αυτό είναι άλλωστε το στοίχημα, όταν στη γραμμή κρούσης έχεις τη σιγουριά των Φαλκάο, Τζάκσον Μαρτίνες, Χάμες Ροδρίγκες, αλλά και τις σούπερ ρεζέρβες των Λουίς Μουριέλ (Ουντινέζε), Κάρλος Μπάκα (Σεβίλλη) και Τεόφιλο Γκουτιέρες (Ρίβερ Πλέιτ). Και το κέντρο είναι ποιοτικό με μπροστάρηδες τους Φρέντι Γκουαρίν (Ιντερ), Χουάν Κουαδράδο (Φιορεντίνα), Αμπέλ Αγκιλάρ (Τουλούζ), Κάρλος Σάντσες (Ελτσε) και Ντορλάν Παμπόν (Βαλένθια) να προσδίδουν τρεξίματα και φαντασία.

Η αδυναμίες στην άμυνα

Στα μετόπισθεν η αλήθεια είναι πως τα πράγματα δεν είναι τόσο φανταχτερά. Ειδικά στο κέντρο της άμυνας ο πρώην της Ατλέτικο, Λουίς Περέα έχει μεγαλώσει (34), όπως και ο αρχηγός Μάριο Γιέπες που πάει για τα 38. Ακιβάλντο Μοσκέρα (Αμέρικα) και Κριστιάν Σαπάτα (Μίλαν) συμπληρώνουν την σχετική τετράδα. Στα πλάγια η κατάσταση είναι αποκλειστικά θέμα της Νάπολι, με τον Πάμπλο Αρμέρο να μένει αριστερά και τον Καμίλο Ζούνιγκα να μετακομίζει μόνιμα στα δεξιά. Οπως είπαμε και νωρίτερα όμως στάνταρ σύστημα δεν υπάρχει. Από το 4-1-4-1 με τη Βολιβία εκτός, στο 4-4-2 με την Αργντινή εντός και μετά στο 3-4-1-2 με την Αργεντινή εκτός έως το 4-3-1-2 με τη Βολιβία εντός ο Πέκερμαν κάνει συνεχώς αλλαγές.

Ολα τα παραπάνω δείχνουν μέσες άκρες το τι έχει μεταλλάξει στην Κολομβία ο 64χρονος Αργεντινός, ο οποίος είναι ταυτόχρονα ο αναμορφωτής και η πιθανή μεγάλη αδυναμία της. Με βάση το υλικό όμως που έχει να διαχειριστεί, αλλά και την εικόνα που εδώ και εννέα μήνες αφήνει η ομάδα του, τα στοιχήματα δικαιωματικά θυμίζουν εκείνα πριν από το Μουντιάλ των Η.Π.Α. Μόνο που αυτή τη φορά θα πρέπει να φέρουν κερδοφορία στους διαβόητους τζογαδόρους της χώρας. Στη γειτονική Βραζιλία οι «Καφετέρος» θα πρέπει για πρώτη φορά στην ιστορία τους να δικαιολογήσουν τη φήμη που θα τους συνοδεύσει σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, όπου όπως παραδέχτηκε μεγαλεπήβολα και ο Φαλκάο μετά το 3-3 με την Χιλή: «Εχουμε το καλύτερο υλικό όλων των εποχών μας και εννοείται πως στο Μουντιάλ δεν πάμε απλά για τη συμμετοχή!»

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
ΠΑΙΚΤΕΣ: 291.229
ΣΥΛΛΟΓΟΙ: 2.773
ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ: 15.800
ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ: Μπογκοτά
ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ: 47.700.000
ΕΚΤΑΣΗ: 1.138.910 τ.χλμ.

Το προφίλ της Ακτής Ελεφαντοστού!

Τρίτο Μουντιάλ με χώρα της Αφρικής, αλλά όχι τη Νιγηρία. Η παρέα του Ντρογκμπά και του Τουρέ κόντρα στην Εθνική μας και για πολλούς η κορυφαία ομάδα της Αφρικής. Αυτά όμως είναι στα λόγια, αφού στην πράξη η παρέα του Γιάγια Τουρέ και του Ντρογκμπά δεν έχει καταφέρει να κερδίσει ένα μεγάλο τίτλο! Τελευταία μεγάλη επιτυχία της το 1992 όταν και κατέκτησε το Κόπα Αφρικα! Η χρυσή γενιά της Ακτής Ελεφαντοστού πάει σε όλες τις διοργανώσεις με πολλά όνειρα, αλλά βρίσκει εμπόδιο το γεγονός πως δεν είναι ΟΜΑΔΑ. Δεν έχει γίνει ποτέ το μεγάλο άλμα και για τον κόσμο της θεωρείται... ασυγχώρητο που στα τελευταία τουρνουά της Αφρικής δεν έχει σηκώσει κούπα. Αλγερία, Ζάμπια την έριξαν στο καναβάτσο και για πολλούς από τους παίκτες το Μουντιάλ της Βραζιλίας είναι η τελευταία τους ευκαιρία. 

Ποιο είναι το πρόβλημα; Κανένας προπονητής δεν έχει καταφέρει να δώσει ένα ξεχωριστό στυλ στην ομάδα που θα της δώσει την ώθηση για να φτάσει πολύ ψηλά. Χαλίλχοτζιτς, Ερικσον, Ζαχούι δεν την έκαναν αποτελεσματική και η «Χρυσή Γενιά» ξεθωριάζει επικίνδυνα. Πρόβλημα στο δημιουργικό κομμάτι, αφού ο Γιάγια Τουρέ δεν βρήκε τον... δάσκαλό του για το πως πρέπει να παίζει στην Εθνική! Η επίθεσή της πάντως είναι εκρηκτική, μπορεί ο Ντρογκμπά να μην είναι στην καλύτερή του κατάσταση, αλλά παραμένει παίκτης τεράστιων δυνατοτήτων. Ζερβίνιο, Καλού, Ντουμπία με την ταχύτητά τους κάνουν... τρελά πράγματα και ο Λαμουσί δείχνει πάντως να το διαχειρίζεται σωστά. Αν δίναμε ένα τίτλο στην Ακτή Ελεφαντοστού; ΜΕΓΑΛΟ ΟΝΟΜΑ, ΛΙΓΕΣ ΛΥΣΕΙΣ...

TAYTOTHTA

ΠΑΙΚΤΕΣ: 58.710 
ΣΥΛΛΟΓΟΙ: 220 
ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ: 4500
ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ: Γιαμουσσούκρο 
ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ: 19.840.000 
ΕΚΤΑΣΗ: 322.460 km² 

ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ: ΓΙΑΓΙΑ ΤΟΥΡΕ

Με διαφορά ο πιο φορμαρισμένος παίκτης της Εθνικής Ελεφαντοστού και από τους καλύτερους μέσους στον Πλανήτη!Το βάρος πέφτει στον Γιάγια Τουρέ που θέλει να κάνει τη διαφορά και με τη Χώρα του. Στη Σίτι κάνει τρελά πράγματα, αλλά στην Εθνική του δεν έχει βρει τρόπους για να δώσει ώθηση... Στους «Πολίτες» είναι ο μεγάλος πλέι μέικερ, στην Ακτή Ελεφαντοστού δεν έχει όμως την ελευθερία που θέλει. Εντυπωσιακή σωματική διάπλαση, εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, αλλά και φιλοδοξίες. Με τους «Ελέφαντες» έχει 82 συμμετοχές, 16 γκολ, αλλά κανέναν τίτλο... Θα τα καταφέρει αυτή τη φορα; 

Το προφίλ της Ιαπωνίας

Big In Japan έλεγε το τραγούδι στα 80's και έτσι πρέπει να είναι η πρωταθλήτρια Ευρώπης κόντρα στην Ιαπωνία, με την οποία πέσαμε μαζί στον 3ο όμιλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Οι Σαμουράι ήταν η πρώτη ομάδα που πήρε την πρόκριση για την Βραζιλία και πρόκειται για την εκπρόσωπο της Ασίας που έχει την πιο τακτική παρουσία στο κορυφαίο αθλητικό γεγονός. Αυτή είναι η 5η σερί φορά που η Ιαπωνία θα είναι συνεπής και στόχος της είναι να πάρει -όπως και το 2002 και το 2010- την πρόκριση στους «8» (αποκλείστηκε από τους ομίλους το 1998 και το 2006). Εχοντας τον Αλμπέρτο Τζακερόνι στον πάγκο, δεν θα μπορούσε παρά να φέρει ιταλικά χαρακτηριστικά στην τακτική της, ενώ τα τελευταία χρόνια βελτιώνεται όλο και περισσότερο.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
ΠΑΙΚΤΕΣ: 1.045.150
ΣΥΛΛΟΓΟΙ: 2.000
ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ: 249.603
ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ: Τόκιο
ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ: 126.874.000
ΕΚΤΑΣΗ: 377.835 km²

ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ: ΚΕΪΣΟΥΚΕ ΧΟΝΤΑ

Το όνομά του έχει γίνει πλέον συνώνυμο με το ιαπωνικό ποδόσφαιρο αφού ο 27χρονος ξεχωρίζει με την πρώτη ματιά ανάμεσα σε ένα σύνολο γεμάτο «μηχανάκια». Η θέση του είναι μέσος και πιο συγκεκριμένα playmaker αφού βλέπει γήπεδο όσο λίγοι, έχει εξαιρετικές μεταβιβάσεις, κίνηση ανάμεσα στις γραμμές και το αριστερό του είναι «φωτιά» στις εκτελέσεις φάουλ. Στην καριέρα του, κάνει το ένα άλμα μετά το άλλο. Ξεκίνησε στην Ναγκόγια στην πατρία του, τον ανακάλυψε η Φένλο και στη συνέχεια τον απέκτησε η ΤΣΣΚΑ Μόσχας στην οποία παίζει εδώ και χρόνια. Το μεγάλο βήμα το κάνει σε μερικές μέρες αφού έχει εδώ και καιρό γίνει γνωστή η μετακόμισή του στην 7 φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης Μίλαν. Εξαιρετικοί επίσης οι πλάγιοι μπακ Ναγκατόμο (Ιντερ), Ουτσίντα (Σάλκε) αλλά και ο μεσοεπιθετικός, Καγκάβα (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ).

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΤΖΑΚΕΡΟΝΙ

Εκανε το «μπαμ» στο calcio από τον πάγκο της Ουντινέζε παρουσιάζοντας ελκυστικό ποδόσφαιρο και επόμενο βήμα ήταν η κατάκτηση του Scudetto με την Μίλαν. Αυτό ήταν το peak στην καριέρα του παρότι στη συνέχεια ήταν αλενατόρε στις Λάτσιο, Ιντερ, Τορίνο, Γιουβέντους. Τον Αύγουστο του 2010 ανέλαβε τα ηνία της Εθνικής Ιαπωνίας και παρότι τον πρώτο καιρό δυσκολεύτηκε στο να περάσει τη φιλοσοφία του, έχει βοηθήσει τους Ασιάτες να βελτιωθούν πολύ και να ανεβάσουν το επίπεδό τους. Κορυφαία στιγμή της θητείας του στους Σαμουράι το Κύπελλο Ασίας το 2011.