Αφιέρωμα:Παπά-ΠΑΟΚ. "Το κοινωνικό έργο του Παπα Χρήστου Μήτσιου, Ιερέα της Ιεράς Μητρόπολης Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου, η σχέση με τον γέροντα Παΐσιο και η συμβουλή του" (photo-video)

Ο αγαπητός στους φιλάθλους του ΠΑΟΚ (και όχι μόνο) Ιερέας, υπάγεται πλέον στην Ιερά Μητρόπολη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου και σύντομα θα φανούν τα αποτελέσματα των δράσεών του στην περιοχή μας.

Αυτό είναι το τεράστιο κοινωνικό έργο που έχει επιδείξει όλα αυτά τα χρόνια στην περιοχή του Τριλόφου, που επετεύχθη  μέσα από τη δημιουργία του σωματείου «Κοινωνία αγάπης και προσφοράς Γέροντας Παΐσιος».

Όλα αυτά τα χρόνια στον Τρίλοφο κατάφερε να επιτύχει πολλά, καθώς το κοινωνικό συσσίτιο προσέφερε 8.000 έως 10.000 γεύματα κάθε μήνα, δύο  κοινωνικά παντοπωλεία (Τρίλοφο & Περαία), κοινωνικό κατάστημα ρούχων & παιχνιδιών στην Περαία, κοινωνικό ιατρείο-φαρμακείο με πλούσια δράση, ηλεκτρονική υπηρεσία διευκόλυνσης ευρέσεως εργασίας, τράπεζα αίματος, εργαστήρι ψυχικής ισορροπίας, δύο στέκια νεολαίας- 2 Δανειστικές βιβλιοθήκες (Τρίλοφο & Περαία), δύο κοινωνικά φροντιστήρια (Τρίλοφο & Περαία), δημιουργική απασχόληση σε ΑμεΑ, τομέα εκδρομών, δράσεις Αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και ομιλίες-διαλέξεις σε όλη τη χώρα και ιδιαίτερα Τρίλοφο και Περαία.

Με τα καλύτερα λόγια μήλησε ο Περιφερειακός Συμβούλος Χαλκιδικής Στέλιος Βαλιάνος:

"Καλωσορίζουμε στην Μητρόπολή μας τον Παπά-Χρήστο (γνωστό και ως Παπά-ΠΑΟΚ). Το φιλανθρωπικό του έργο τον ανέδειξε ως κορυφαίο ιερωμένο. Χιλιάδες συμπολίτες μας έχουν βρει παρηγοριά στο μεγαλείο της ψυχής του. Πιστεύω ότι θα μας καταπληξει θετικά και εδώ"

Η σχέση με τον γέροντα Παΐσιο και η συμβουλή του

Η Κόνιτσα τους έφερνε πιο κοντά αλλά η πνευματική σύνδεση ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Η αγάπη για τον Θεό οδηγούσε τον πΧρήστο που μόλις ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ ήθελε να γίνει μοναχός στο Αγιο Ορος. Ο γέροντας Παΐσιος όμως του έδειξε το δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει.

– Είχατε συχνότατες επαφές με τον γέροντα.
Με τον γέροντα Παΐσιο έχουμε οικογενειακές σχέσεις. Έζησα και μεγάλωσα μαζί με την οικογένειά του, τα αδέλφια, τον γέρο-Ραφαήλ τον αδελφό του τον χάσαμε πριν από δύο χρόνια. Πριν έρθω στον Τρίλοφο ήμουν στην Κόνιτσα περίπου μια δεκαετία κι εκεί καλλιεργούσα μαζί με την οικογένεια τα πατρικά χωράφια του γέροντα Παϊσίου. Είχα την ευλογία πάρα πολλές φορές να βρεθώ μαζί του, να περάσω μέρα ολόκληρη στο κελλί, τον έβλεπα, τον απολάμβανα, τον χαιρόμουνα και πάντα με ρωτούσε για την κοινή μας πατρίδα. Και τον συμβουλεύτηκα και πριν γίνω Ιερέας. Κάναμε πολλές συζητήσεις και όταν μπήκα στην Θεολογική Σχολή και πήγαινα στο κελλί του και με άκουγε πολύ προσεκτικά. Λίγο πριν πάρω το πτυχίο μου είχα αποφασίσει να γίνω μοναχός στο Αγιο Ορος και πήγαινα πιο συχνά.

Ήταν Ιανουάριος και θα πήγαινα να τον δω και να του ανακοινώσω την απόφασή μου. Φτάνω εκεί, όπου επειδή η φήμη του είχε εξαπλωθεί είχε πολύ κόσμο. Όταν ήρθε η σειρά μου να πάρω την ευλογία του μου είπε πως δεν είναι αυτός ο δρόμους που πρέπει να ακολουθήσω. Ταράχτηκα και συγκλονίστηκα. Και με πήρε μια αγκαλιά και μου είπε πως «θα έρθει η στιγμή που θα το φορέσεις το ράσο, αλλά θα έχει άλλη αξία και θα είναι όμορφο για σένα». Πήγα μία εβδομάδα αργότερα και ζήτησα να μάθω το γιατί. Και μου λέει πως αυτό που με οδηγούσε δεν ήταν ο Θεός αλλά ο εγωισμός μου. Τον ευχαριστώ πολύ που με έσωσε, γιατί αυτό που ζω τώρα με αυτό το ράσο το απολαμβάνω και μπορώ να το σηκώσω. Δεν ξέρω αν κάνω ένα σπυρί έργο, αλλά κι αν ξαναγινόμουν ακόμη χίλιες φορές, πάλι αυτός ο παπάς θα ήθελα να είμαι, ο λίγο τρελός που είμαι σήμερα, με την καλή μου την παρέα κι εκείνα τα παιδιά τα λίγο φευγάτα από την κερκίδα του ΠΑΟΚ με τα οποία έχουμε γίνει οι καλύτεροι φίλοι.

Επεξεργασία ανάρτησης:Μανόλης Ρήγας