"Tο Μαρούσι στην κορυφή της Ευρώπης!"

Έντεκα χρόνια πριν, το Μαρούσι επικρατεί της Σαλόν με 74-72 στη Βαρσοβία και κατακτά το Κύπελλο Σαπόρτα.

Έντεκα χρόνια πριν, το Μαρούσι επικρατεί της Σαλόν με 74-72 στη Βαρσοβία και κατακτά τοΚύπελλο Σαπόρτα. Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής, προπονητής της ομάδας των Βορείων Προαστίων τότε, θυμήθηκε μέσω του blog την επιτυχία και τονίζει ότι το μυστικό ήταν το οικογενειακόκλίμα. Το ρεκόρ του Βουρτζούμη. 

Δεν είχαν περάσει καλά-καλά τρία χρόνια από τότε που το Μαρούσι ανέβηκε και πάλι μετά από 17χρόνια στην Α1 και έφτασε στο σημείο να κατακτήσει την πρώτη ευρωπαϊκή κούπα της ιστορίας του. Το Κύπελλο Σαπόρτα, το προτελευταίο μάλιστα που διεξήχθη, είχε περάσει στα χέριαελληνικής ομάδας για πέμπτη φορά στην ιστορία.

 

Προπονητής εκείνη την σεζόν στο Μαρούσι, ήταν ο Βαγγέλης Αλεξανδρής. Ο «τίγρης» του ελληνικού μπάσκετ μίλησε στο Sportaction για την κατάκτηση του Κυπέλλου Σαπόρτα και μάλιστα στην επικοινωνία μας το βράδυ 16ης Απριλίπου του 2009, θυμήθηκε στο άκουσμα της λέξηςαφιέρωμα πως… «αύριο είναι η επέτειος ε;».

Όσο για το μυστικό της επιτυχίας εκείνη τη χρονιά στο Μαρούσι, ο Βαγγέλης Αλεξανδρής ξεκαθάρισε ότι το οικογενειακό κλίμα της ομάδας ήταν αυτό που την οδήγησε και στην ευρωπαϊκή καταξίωση. «Αν δεις το ρόστερ, ήταν παιδιά που δεν είχαν τα τρομερά ‘ονόματα’, όμως ήταν όλοι τους καλοί χαρακτήρες και πολύ καλοί στη δουλειά τους. Άψογοι επαγγελματίες όλοι τους και το κυριότερο ήταν, ότι είχαμε αρκετούς Έλληνες και μόνο τρεις ξένους. Ήταν ο Αμάγια, ο Όλιβερ και ο Εφθίμοφ, παιδιά που ήταν άψογοι χαρακτήρες και είχαν γίνει όλοι μια παρέα. Ταίριαζαν όλοι τους και αγωνιστικά και στη χημεία, ήταν πολύ αγαπημένοι μεταξύ τους. Έτσι είχε δημιουργηθεί ένα ξεχωριστό δέσιμο, όχι μόνο στην ομάδα αλλά και με τον κόσμο. Αυτό ξεκίναγε από τη σχέση που είχαμε όλοι μεταξύ μας. Από το φροντιστή μέχρι την καθαρίστρια. Σοφία αν θυμάμαι καλά την έλεγαν. Είχαμε γίνει όλοι μια οικογένεια, μας βοήθησαν πολύ και τα παιδιά, ο Κώστας Κατάνος, ο Ανδρέας Παπαντωνίου, η Έλενα», υποστήριξε ο «τίγρης».

Τι θυμάται όμως ο Βαγγέλης Αλεξανδρής από όλο εκείνο το ωραίο ταξίδι; «Η διαδρομή ήταν μεγάλη, δώσαμε πολλά παιχνίδια, πήγαμε σε πολλές χώρες. Όλες οι στιγμές λοιπόν είναι σίγουρα αξέχαστες, αλλά μπορώ να πω ότι μου έμεινε περισσότερο ο ημιτελικός παρά ο τελικός. Δεν έχω ξαναδεί ποτέ το κλειστό του Αγίου Θωμά τόσο γεμάτο, ήταν ασφυκτικά γεμάτο για πρώτη φορά και δεν το έχω ξαναδεί έτσι. Στο πρώτο παιχνίδι απέναντι στην Ούνιξ, χάσαμε στο Καζάν με οκτώ πόντους και στο ημίχρονο χάναμε με έντεκα. Έπρεπε να γυρίσουμε παιχνίδι 19 πόντους, και τα καταφέραμε. Θα μου μείνει για πάντα χαραγμένο αυτό το παιχνίδι, φτάσαμε κάποια στιγμή να προηγηθούμε με 14-15 πόντους. Όλα μας τα στοιχεία πάντως σε εκείνη την πορεία, ήταν αποτέλεσμα δουλειάς δύο χρόνων», ήταν η ανάμνηση του Βαγγέλη Αλεξανδρή, όπως δήλωσε στο Sportaction.

 

Για να φτάσει το Μαρούσι όμως στον τελικό της Βαρσοβίας, χρειάστηκε να περάσει από πολλές χώρες και αρκετούς… σκοπέλους. Το ταξίδι ξεκίνησε από τη φάση των ομίλων όταν βρέθηκε αντιμέτωπο με Παμέσα, Καρσίγιακα, Πιβοβάρνα, Χάποελ Γκαλίλ Ελιόν αλλά και την αντίπαλό του στον τελικό, τη Σαλόν. Στο δεύτερο γύρο προέκυψε… εμφύλιος αφού στο δρόμο του Αμαρουσίου βρέθηκε ο Άρης. Το Μαρούσι κερδίζει εύκολα το πρώτο παιχνίδι ενώ θα πάρει το δεύτερο στα χαρτιά με 20-0 αφού οι «κίτρινοι» δε θα κατεβούν στο γήπεδο εξ αιτίας των πολλών οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζαν. Στην 8άδα πια του Σαπόρτα, το Μαρούσι θα «καταπιεί» για πλάκα τη Βόννη με δύο νίκες (101-81, 101-91) ενώ στα ημιτελικά, μπορείτε να… ανατρέξετε λίγες γραμμές πιο πάνω για να θυμηθείτε μέσω των δηλώσεων του Βαγγέλη Αλεξανδρή στοSportaction, το πώς προκρίθηκε το Μαρούσι σε βάρος της Ούνιξ Καζάν.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ

ΦΑΣΗ ΟΜΙΛΩΝ
Μαρούσι - Παμέσα 82-75, 81-95
Μαρούσι - Καρσίγιακα 99-95, 101-92
Μαρούσι - Πιβοβάρνα 93-77, 112-71
Μαρούσι - Σαλόν 56-75, 70-62
Μαρούσι - Χάποελ Γκ. Ελιόν 98-82, 83-89

2ος ΓΥΡΟΣ
Μαρούσι - Αρης 88-76, 20-0 άνευ αγώνος

ΠΡΟΗΜΙΤΕΛΙΚΟΣ
Μαρούσι - Βόννη 101-81, 101-91

ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΣ
Μαρούσι - Ούνιξ Καζάν 87-95, 93-81

Ο μεγάλος τελικός που έκανε το… Μαρουσάκι, Μαρουσάρα!!! 

 

Το Μαρούσι, αφού έκανε τη μεγάλη του πορεία, αφού ταξίδεψε από τη Θεσσαλονίκη ως τη Γαλλίακαι από τη Βαλένθια ως την Τούρκια, κατέληξε τελικά στη Βαρσοβία. Στη «Σάλα Κονφερνετσίνγια» καταθέτουν ψυχή οι παίκτες του Αλεξανδρή και επικρατούν της Σαλόν γιαδεύτερη φορά, και σίγουρα την πιο γλυκιά, μέσα στην ίδια χρονιά.

Ο Τζίμι Όλιβερ κάνει «ματσάρα» και με 31 πόντους έχει βάλει… τους Γάλλους στα καλάθια, κάτι που τον ανέδειξε και δίκαια MVP του τελικού. Το Μαρούσι παρά το νωθρό ξεκίνημα στη Βαρσοβία, έκλεισε με προβάδισμα το πρώτο δεκάλεπτο (24-22) ενώ κατάφερε να εκτοξεύσει τη διαφορά στην αρχή της τρίτης περιόδου στο +15 (55-40). Εκείνη την στιγμή ωστόσο, οι Γάλλοι επιστρατεύουν τονΑΐ, ενώ το Μαρούσι έχει κουραστεί και κάνει λάθη. Οι «Σαλονέ» μειώνουν και τελικά ισοφαρίζουν (70-70) αυξάνοντας την αγωνία στο κατακόρυφο. Η ψυχή όμως που είχε το Μαρούσι όλη τη χρονιάκατατέθηκε στα τελευταία λεπτά στο παρκέ. Ο Φαλέκας, ο Σωτήρης Νικολαΐδης και τα… άλλα παιδιά απέτρεψαν το ενδεχόμενο παράτασης και έβαλαν στις βαλίτσες τους την κούπα στο δρόμο της επιστροφής για το Μαρούσι.

Τα δεκάλεπτα: 24-22, 38-33, 60-51, 74-72

Μαρούσι: Φαλέκας 13 (1), Μασλαρινός 4, Όλιβερ 31 (3), Αμάγια 17 (1), Εφθίμοφ 7, Νικολαΐδης 2, Μαρμαρινός, Βουρτζούμης
Σαλόν Σαονέ: Τζάκσον 13 (2), Όουενς 7 (1), Λι 19 (4), Γκούλιας 10, Τόμιτς, Οστρόφσκι 13 (1), Βεσπασιέν, Αΐ 6 (2), Ζιφά 4

Πρόσωπο εκείνης της βραδιάς, εκτός από τον Τζίμι Όλιβερ, ήταν και ο πολύπειρος Βαγγέλης Βουρτζούμης. Ο 32χρονος τότε γκαρντ, ανέλαβε ως… ειδικός να κόψει το διχτάκι της μπασκέτας, για το παραδοσιακό αναμνηστικό. Λέμε ειδικός, καθώς ο Βουρτζούμης κατακτούσε τον τρίτο του ευρωπαϊκό τίτλο και μάλιστα τρίτο διαφορετικό και με διαφορετική ομάδα. Είχε προηγηθεί η κατάκτηση του Κυπελλούχων με τον Άρη το 1993, το Κύπελλο Πρωταθλητριών με τονΠαναθηναϊκό το 1996 και είχε φτάσει η στιγμή και για το Σαπόρτα!

«Στην αρχή ο Αλεξανδρής μου είχε πει ότι δεν υπολογίζει. Δεν είχε τίποτα μαζί μου ο άνθρωπος. Απλώς θεωρούσε ότι δεν ταίριαζα στη χημεία της ομάδας, ενώ είχε ως στόχο να προωθήσει τα νέα παιδιά. Δεν απογοητεύτηκα. Έβαλα κάτω το κεφάλι, δούλεψα και τον έκανα να με εμπιστευθεί», δήλωνε μερικά χρόνια αργότερα ο Βαγγέλης Βουρτζούμης για εκείνη τη μαγική ομάδα του Αμαρουσίου.

Ένας ακόμα μεγάλος πρωταγωνιστής, ήταν και ο Αλέξης Φαλέκας. Ήταν ο μοναδικός που είχε απομείνει στο ρόστερ του Αμαρουσίου από την ομάδα που το 1998 κέρδισε την άνοδο στην Α1 και στον τελικό με τους 13 πόντους του και την ψυχραιμία του στα τελευταία δευτερόλεπτα ξεχώρισε. Ο Φαλέκας έμεινε στο Μαρούσι μέχρι το 2003, όταν και μεταγράφηκε στον Πανιώνιο όπου έμεινε ως το 2006, για να ακολουθήσει ο Κολοσσός Ρόδου και στη συνέχεια το Πανόραμα.

Όπως αποδείχθηκε, το Μαρούσι δεν ήταν ένα «πυροτέχνημα» αφού στη συνέχεια κατάφερε να αγωνιστεί σε ημιτελικούς Α1, σε ημιτελικούς Κυπέλλου Κόρατς, σε τελικούς Κυπέλλου και τελικά στην Euroleague, όπου και κατάφερε να εντυπωσιάσει φτάνοντας μέχρι το Top-16. H οικονομική κρίση στην Ελλάδα όμως, "μάτωσε" τον σύλλογο, ο οποίος τη σεζόν 2011-2012 στέρεψε από οικονομικές δυνάμεις, με αποτέλεσμα να υποβιβαστεί στην Α2, έχοντας ελάχιστους επαγγελματίες στη σύνθεσή του, όμως αυτή είνα μια διαφορετική και πονεμένη ιστορία. Και σήμερα, το Μαρούσι έχει γενέθλια θριάμβου...

• 
• 
• 
• 
• 
•