Ο Αλέξης πίσω από τις λέξεις (photo)

    Ηταν αναμενόμενο. Η λέξη λαός επαναλήφθηκε κατά κόρον από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, προχθές στην Πλατεία Συντάγματος. 
   Οι 3.426 λέξεων ομιλία του Αλέξη Τσίπρα σε αυτή τη γεμάτη παλμό και ανατρεπτικότητα λαοθάλασσα (κάπως έτσι είδε το επικοινωνιακό επιτελείο του κόμματος τη συγκέντρωση, διαφωνώντας με την εκτίμηση των «ΝΕΩΝ», και όχι μόνο, ότι ήταν μικρή) περιστρεφόταν γύρω από...
τη θέληση του λαού, «που αντιστέκεται», «που επιμένει» (σαββοπουλικώς), που ό,τι κατέκτησε το κέρδισε «με ιδρώτα και αίμα», που «στέλνει μήνυμα στους έντρομους εντολοδόχους της τρόικας»...

Χάρη στα κομπιούτερ, δίνεται η δυνατότητα να βλέπει κανείς ποιες λέξεις δεσπόζουν σε ένα κείμενο, καθώς και με ποια συχνότητα εμφανίζονται άλλες λέξεις που πλαισιώνουν τις βασικές. Με τη βοήθεια ενός ειδικού προκύπτει ένα γράφημα, στο οποίο όσο πιο πολλές φορές χρησιμοποιείται μια λέξη τόσο με πιο μεγάλα γράμματα εμφανίζεται. Η ανάλυση με αυτό τον τρόπο του περιεχομένου της ομιλίας του κ. Τσίπρα (επάνω) αποδεικνύει ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεχάσει πώς να εκπλήσσει. Η ΕΡΤ, είναι αναμενόμενο να βρίσκεται στο επίκεντρο του λόγου του. Γύρω από την επίκλησή της, ωστόσο, οργανώθηκε ο συνήθης πανηγυρικός, κράμα καταγγελίας, κλάψας και ηρωισμού. Στη ραχοκοκαλιά αυτής της φρασεολογίας συναντούμε λέξεις όπως: βαρβαρότητα, αντίσταση, σκοτάδι, κράτος, πλατεία, φωνή (του λαού, φυσικά), καταστροφή, μνημόνια, μαύρο, αξιοπρέπεια. Αλλά για να λειτουργήσουν ως φορείς του πιο κλισέ και ανέμπνευστου λόγου που διεκδικεί το πρόσημο του αριστερού, οι παραπάνω λέξεις πρέπει να ταιριάξουν με τον Σαμαρά («τελείωσε»), τις μεταρρυθμίσεις («παραμύθια»), την Αθήνα, την Ελλάδα - και, βέβαια, με τον ΣΥΡΙΖΑ που παλεύει και για τη δημοκρατία.

Πάντα σαββοπουλικώς, μπλα μπλα μπλα, δημοκρατία... Αλλά δεν φτάνει το μπλα μπλα για να γίνει πειστική μια πολιτική.

http://dexiextrem.blogspot.gr